บทที่ 42 42

มุกมารินเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นหลังจากนายทหารเรือหนุ่มจอดรถที่ริมหาดและดับเครื่องยนต์ลง ชายหนุ่มขยับกรามเบา ๆ ก่อนหันมาถาม

“ความหวังเรื่องอะไร?”

“ก็เรื่องที่คุณบอกว่าจะพาฉันมาหาเธอที่นี่อีก คุณพูดแบบนั้นเด็กจะมีความหวังนะคะ”

“ผมไปให้ความหวังใครลม ๆ แล้ง ๆ เสียเมื่อไหร่...ที่ผมพูดน่ะ เรื่องจริง”

กล่าวจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ