บทที่ 57 57

ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนเดินตรงไปยังรถสปอร์ตซึ่งจอดรออยู่ก่อนแล้วที่หน้าตึก เขาสตาร์ทเครื่องทว่าหัวใจดวงนั้นยังคงประหวัดไปถึงมุกมารินไม่คลาย

เขาได้ยินเสียงเธอร้องไห้ตลอดเวลา จนถึงตอนนี้ความสะใจก็กลับกลายเป็นความหดหู่ในทันที เธอไม่ได้ครวญครางอย่างมีความสุข ตรงข้าม นั่นคือเสียงแห่งความเจ็บปวดที่เขาไม่คิด...