บทที่ 62 62

“อื๊อ...คุณขี้โกง” มุกมารินเอ็ดเบา ๆ  แต่ยิ่งบดเบียดร่างกลมกลึงบนร่างกำยำแข็งแกร่งที่กำลังตื่นตัว

“ขี้โกงที่ไหน ...คุณรู้มั้ยว่าผมยังรู้สึกเหมือนยังไม่พอ”

“อะไรกันคะ...เมื่อคืนนี้คุณก็...”

มุกมารินสะดุดคำพูดตัวเอง แก้มร้อนผ่าวถึงเขาและเธอในค่ำคืนที่ผ่านพ้น คิลเลียนไม่ยอมหยุดพักและปรนเปรอบทพิศวาสฉ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ