บทที่ 46 บทที่14.ถึงเจ็บปางตาย...แต่ตัดใจคงดีกว่า 5

แวซ็องหยัดตัวขึ้น...หลังอิ่มเอมกับความหวานละไมของกลีบผกาฉ่ำหวาน เขาเคลื่อนตัวจนดวงหน้าคมคายเสมอดวงหน้าหวานฉ่ำ เกลี่ยปลายนิ้วเขี่ยเส้นผมที่รุ่ยร่ายล้อมกรอบหน้าของหญิงสาวทัดไว้ข้างใบหู ผิวกายของหญิงสาวแดงระเรื่อ เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆ มันถูกขับออกมาจากภายใน เพราะความร้อนระอุ ที่เขาเป็นคนสร้าง ความก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ