บทที่ 2 EP 2 ยาปลุกเซ็ก 25+++
"เธออยากเองนะ ฉันจะจัดให้ไง ไม่เห็นต้องวางยากันเลยขอกันดีๆ ก็ได้ หึ อ้อหรือว่าชอบแบบซาดิส"
“กรี๊ดดด”
“เงียบ ถ้าไม่อยากมีแค่ฉันคนเดียวที่ได้เธอคืนนี้ ไอ้พวกข้างล่างนั้นมันก็อยากเหมือนกัน”
“ว้ายยยย”
ร่างบางถูกผลักจนล้มลงบนเตียง มือเล็กถูกผ้าพันคอที่แมกซ์แวลล์หยิบฉวยได้มัดไว้ หมดทางที่จะต่อสู้
“ปล่อยฉันไปนะ”
มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอเนี้ย จากน้องชายเพื่อนสนิททำไมถึงได้มาสวมบทซาตานกับเธอได้ น้ำใสไหลลงมาอาบพวงแก้มสองข้างของแพรพลอย
เธอได้แต่ส่ายหน้าอ้อนวอนให้เขาปล่อย เธอไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงดังขอความช่วยเหลือจากใครที่นี่มันเถื่อนเกินไปที่จะร้องขอ นอกจากขอให้เขาหยุด
เสื้อยืดเนื้อผ้าธรรมดาราคาแสนถูกที่เขาต้องส่ายหน้า นี้เธอใส่เสื้อผ้าเกรดต่ำช่างน่าสงสารผิวพรรณขาวๆ ที่น่าจะได้สัมผัสอะไรดีกว่านี้ เขากระชากทีเดียวขาดทั้งเสื้อทั้งบรา เนินอกอวบโชว์หราต่อสายตาเขา มันสวยเกินบรรยายซะจริง มิน่าล่ะเธอถึงดูหวงตัว มีของดีแบบนี้เอง
“ไม่นะ ได้โปรดเถอะ”
“ไม่ใช่เวลาอ้อนวอนแล้ว อย่าทำตัวเป็นสาวบริสุทธิ์ไปหน่อยเลย หุบปากได้แล้ว”
เสื้อยืดขาดวิ่นถูกยัดเข้าปากของแพรพลอย ร่างบางได้แต่ร้องไห้ส่งสายตาอ้อนวอนให้เขาเห็นใจและปล่อยเธอไป กางเกงยีนกับแพนตี้ตัวน้อยถูกกระชากออกไปพร้อมกัน สิ่งที่อยู่ต่อหน้าแมกซ์แวลล์มันสวยจนต้องตะลึง มิน่าเธอถึงได้โวยวายคงไม่ค่อยได้เจอใครเข้าไปเชยชมนี้เอง สงสัยจะเป็นพวกทึนทึกไม่สนผู้ชายแต่นี้คงจะอยากจนต้องวางยาเขาหรืออยากจับคนรวยอย่างเขาให้อยู่หมัด ถึงยอมลงทุนขนาดนี้ แต่มันคุ้มนะเขาชักชอบความสวยงามของเธอซะแล้ว
“อื้อๆๆๆ อ่อยยย อื้ออ”
แพรพลอยยังคงโวยวายถึงรู้ว่ามันจะไม่มีอะไรดีขึ้นมา ร่างบางไม่มีเสื้อผ้าเหลือติดตัวสักชิ้นรีบหุบขาเข้าหากันแน่นดวงตากลมรีบหลับสนิทถอยร่างหนีบางอย่าง ดูเธอทำเข้าเหมือนจะไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก ทั้งที่ร่านขนาดนี้
เขาจัดการกับตัวเองอย่างรวดเร็ว ร่างกำยำไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวรีบกระโจนกลับเข้ามาหาเธอทันที มือใหญ่จับเรียวขางามถ่างออกจากกัน ยัดแกนกายเข้าไปที่เดียวมิดด้าม
“กรี๊ดดดด อื้ออ”
เสียงกรีดร้องจากเธอแผดดังออกมาสุดเสียงดันผ้าที่อุดปากเธออยู่ กับอะไรบางอย่างที่ฉีกขาด เธอยังบริสุทธิ์อยู่ แมกซ์แวลล์รีบดึงผ้าที่อุดปากเธอไว้ออก
“ไอ้ชั่ว เอาออกไปฉันเจ็บ ออกไป ฮือๆๆๆ”
“ไม่ได้แล้ว”
ถ้าทำตามที่เธอบอกเขาตายแน่ เธอเองก็จะแย่ มาถึงขนาดนี้แล้วกับแค่สาวบริสุทธิ์อย่างดีก็จ่ายเงินหนักหน่อย
“ฮือๆๆ ออกไป”
แมกซ์แวลล์ก้มลงหาดอกปทุมถันคู่งามที่กระเพื่อมตามแรงร้องไห้ของเธอ ปลายยอดถูกครอบด้วยปากหนาราวกับทารกกำลังกินนม ส่วนอีกข้างเขาก็ไม่ปล่อยให้น้อยหนาใช้มือใหญ่บีบเคล้น จากเสียงร้องไห้เริ่มแทรกด้วยเสียงคราง
“พับๆๆ”
เขาปลอบเธอได้ไม่นาน สะโพกแกร่งเริ่มขยับรัวแบบไม่ยั้ง ฤทธิ์ยานรกนั้นมันควบคุมประสาทเขาไปหมด
“พะพอ ได้แล้ว”
“อ้าส์ แน่นฉิบ มันส์เหลือเกิน อ้าส์”
“อื้ออ อื้ม”
จากเสียงอ้อนวอนกับน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม เปลี่ยนเป็นเสียงครางตอบรับเขาซะอย่างนั้น เมื่อห้ามเขาไม่ได้ก็ควรจะให้เขาปลดปล่อยความทรมานวูบวาบนั้นทิ้งไป
“กรี๊ดดด”
ส่งเธอขึ้นฝั่งไปแล้วแต่เขายังหยุดไม่ได้ และจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์ ช่วยไม่ได้เธออยากเอง
“ยังหรอกป้า มันยังไม่จบ”
แมกแวลล์ยังคงรัวสะโพกใส่แพรพลอย ร่างบางส่ายหน้าด้วยความทรมาน อยากจะหุบขาลงแต่เขาใช้สองมือรั้งเอาไว้ไหนจะยังมีร่างกายของเขาขวางอยู่อีก บ้าเอ๊ยผู้ชายอะไรตัวใหญ่ชะมัด
ความรู้สึกที่เธอเพิ่งจบไปมันกำลังกลับมาอีก เขาทำอะไรกับเธอทำไมถึงได้สร้างความปั่นป่วนไปทั้งตัวแบบนี้
“กรี๊ดดด”
แพรพลอยเหมือนกำลังฝันร่างเล็กเหมือนลอยอยู่บนก้อนเมฆสมองว่างเปล่าขาวโพลนแต่มันก็ไม่นาน เมื่อไอ้ผู้ชายที่เอาแต่บอกเธอว่าวางยาอะไรสักอย่างไม่ยอมหยุดรัวสะโพก
“กรี๊ดด/อ้าส์”
“ออกไป ไอ้ชั่ว ออกไป”
สติของเธอกลับมาอีกครั้งเมื่อเขาปล่อยน้ำอุ่นๆ นั้นใส่ตัวเธอ ทำไมมันต้องเกิดขึ้นด้วย อลิซช่วยฉันที
แมกซ์แวลล์จับร่างเล็กคว่ำหน้า อย่างกับว่าเขาเป็นเจ้าของเรือนร่างนั้น ก้นกลมลอยเด่นตรงหน้าเขาแต่ที่เด่นกว่าคงเป็นกุหลาบงามไร้หนามนั้นที่มีทั้งน้ำหวานของเธอน้ำอุ่นของเขาและเลือดไหลออกมาผสมกัน
“อ้าส์ ตอดดีชะมัด”
“โอ๊ย พอแล้วฉันเจ็บ อื้มๆๆ”
เขาดันแกนกายพรวดเดียวมิดด้าม เข้าไปอีกรอบ สะโพกแกร่งรัวใส่ไม่ยั้ง มือเล็กของแพรพลอยที่ถูกมัดต้องหาหลักจับเพราะหวั่นจะตกเตียง สองมือกำผ้าผู้ที่นอนแน่นและแน่นขึ้นเพราะคนตัวใหญ่ไม่มีท่าที่จะหยุดรัวสะโพก
“กรี๊ดดด”
“อ้าส์”
เขายังจับแพรพลอยพลิกซ้ายพลิกขวา ท่านู้นท่านี้อย่างเอาแต่ใจเหมือนว่าเธอเป็นของเขา และคงเป็นแบบนั้นเขาชักชอบร่างกายของเธอแล้วสิ
หลายชั่วโมงตั้งแต่ยาออกฤทธิ์จนถึงแมกซ์แวลล์ออกฤทธิ์เอง แพรพลอยแรงดีสู้เขาได้ตลอดถึงเธอจะร้องไห้บ้าง ครางสู้ซะมากกว่าบ้างจนเกือบฟ้าสาง
“เธอต้องอยู่กับฉันอีกนาน แพรพลอย”
ร่างเล็กหลับไปตั้งแต่เขาปล่อยน้ำสีขาวขุ่นหยดสุดท้ายใส่เธอคงไม่ทันได้ฟังคำขู่หรือร้องบอกของซาตานตนนี้
ไม่รู้ว่าเขาชื่นชอบร่างกายของป้าแก่ๆ ที่ไม่ใช่สเปคของเขาคนนี้ตั้งแต่ท่าไหน ตอนไหนรู้แต่พรุ่งนี้อยากตื่นมาเจอเธอแค่นั้น แขนแกร่งรวบร่างบางเข้ามากอดแน่นซุกหนากับดอกปทุมถันคู่งามที่กำลังหายใจกระเพื่อมน่ากินอยู่
…
“อื้อออ ปล่อยนะ”
ตากลมกะพริบถี่ๆ เพื่อปรับเข้าหาแสงไฟที่ถูกเปิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ร่างทั้งร่างเหมือนแหลกสลายเจ็บปวดระบมไปหมด และหนักอึ้งจากแรงกอดมหาศาล นี้เขาคิดว่าเธอเป็นหมอข้างหรือไงถึงได้รวบเธอไว้ทั้งบนและร่างขนาดนี้
“นอนต่อสิ ฉันอยากจะค้างที่นี่ต่อ ยินดีจ่ายไม่อั้นพร้อมจะซื้ออพาร์ทเมนท์หรูกว่านี้สิบเท่าให้ด้วย”
แมกซ์แวลล์ตื่นมาพร้อมกับเธอ เขารีบยื่นขอเสนอทันที ไม่คิดว่านอกจากเธอจะบริสุทธิ์แล้ว ร่างกายเธอยังหอมชื่นใจยิ่งกว่าน้ำหอมเกรดพรีเมียมที่เขาใช้อยู่ซะอีก
“ออกไป”
“เธอลงทุนคุ้มนะคราวนี้ เสียบริสุทธิ์นิดหน่อย แต่จะเรียกเงินจากฉันได้มหาศาลเลย ฉันไม่เคยขึ้นเตียงกับใครซ้ำ เธอจะได้รับสิทธิ์คนแรก”
“ปล่อย แล้วออกไปเลย ออกไปจากชีวิตฉันด้วย ออกไป ไอ้ชั่ว ไอ้สาระเลว”
“นี้เธอ จะเรียกร้องเอาเท่าไรก็บอกมา อย่ามาด่าฉัน”
“เมื่อคืนถือว่าฉันทำทาน แล้วอย่าเอาเงินมาฟาดหัวฉันอีก”
แพรพลอยรีบหอบร่างกายสุดช้ำทั้งตัวและใจ เข้าห้องน้ำหนีคนใจร้ายที่ไม่คิดจะขอโทษหรือสำนึกผิดอะไรเลย เขาไม่คิดเลยหรือไงว่าเธอจะหวงแหนความบริสุทธิ์นั้นแค่ไหน เขาพูดดูถูกเธออย่างกับผู้หญิงขายตัว ศักดิ์ศรีของเธอถูกเขาทำลายจนหมด ร่างบางยืนร้องไห้นานพอจนคิดได้ว่าสายแล้วเธอต้องทำงาน
“ช่างมันแพร แกต้องสู้”
ร่างเล็กรีบอาบน้ำแต่งตัวเธอยังมีภาระและงานอีกมากมายต้องทำ ถึงแม้จะแทบก้าวขาเดินไม่ได้ก็ต้องไป
“เธอจะไปไหน ออกหาเหยื่อไหมเหรอ ไม่พักซะหน่อยมันใช้งานหนักนะเมื่อคืน”
สงสัยเขาจะเสนอเงินกับค่าตอบแทนให้เธอไม่พอ เธอถึงได้จะรีบแจ้นไปหาเหยื่อรายใหม่ แพรพลอยอยากจะเข้าไปตบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรนั้น เมื่อไรเขาจะเลิกดูถูกเธอทั้งที่ยังนอนสบายใจอยู่บนเตียงนอนของเธอ
“รีบออกไปซะก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจ”
……
เสียงฝีเท้าเบาๆ ก้าวเข้ามาใกล้หน้าห้องนอนเล็กในเวลาเย็น แต่ดูเหมือนเจ้าของฝีเท้าจะยืนไขกุญแจแทบไม่ไหว
วันนี้เธอแอบร้องไห้ทั้งวัน งานการแทบทำไม่ได้ แถมต้องลางานพาสทามตอนเย็นที่ร้านขายอาหารไทย เพราะเขาคนเดียวทำลายชีวิตเธอ ทำร้ายร่างกาย ทำร้ายจิตใจเธอจนไม่เหลือชิ้นดี
“กลับมาแล้วเหรอ”
“ออกไป”
ไอ้คนใจร้าย เขายังอยู่ในห้องเธอ แถมยังยิ้มต้อนรับเธอตอนเปิดประตูห้อง มันมีความรู้สึกบางอย่างแวะเวียนเข้ามาแวบหนึ่งแล้วดับหายไปด้วยความโกรธเกลียด
แมกซ์แวลล์เผลอหลับไปตั้งแต่เธอออกจากห้อง เขาหลับสนิทแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงห้องจะแคบเท่ารูหนูแต่มันคงดีมั้งที่เขาทนนอนได้ทั้งวัน
“ไม่ได้เหยื่อเหรอ อารมณ์เสียมาเลย”
“ฉันไม่ได้ขายตัว ออกไป”
ยังไม่ทันสิ้นเสียงร่างบางทรุดฮวบลงกับพื้น เธอทนหอบสังขารเดินมากลับมาเหมือนทุกวันเพื่อประหยัดรายจ่ายแต่วันนี้ร่างบอบช้ำของเธอมันทำให้เธออ่อนแอ
“เฮ้ย แพรพลอยๆๆๆ บ้าฉิบตัวร้อนขนาดนี้”
แมกซ์แวลล์รีบลุกขึ้นมาคว้าร่างอรชรไว้ได้ทันก่อนที่หัวเธอจะฟาดพื้น หวังว่าเธอคงจะไม่ตายนะ ร่างบางในอ้อมกอดหน้าซีดเผือดไม่มีเลือดฝาด ตัวเธอร้อนเหมือนมีไฟสุมอยู่
เธอไปไหนมาหายไปทั้งวันจนไข้ขึ้นขนาดนี้ ยัยบ้าเอ๊ยไม่รู้สภาพตัวเองหรือไง แล้วทำไมเขาต้องทั้งหงุดหงิดและเป็นห่วงอะไรขนาดนี้ด้วย
“ไอ้เท็น มึงช่วยซื้อยาแก้ไข้ แล้วก็เอาเสื้อผ้ามาให้ฉันด้วย เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้”
“ครับนาย”
จะทิ้งเธอให้นอนรอเขาคนเดียวแบบนี้คงไม่ดี แมกซ์แวลล์จัดการโทรหาลูกน้องคนสนิทที่คงกำลังสงสัยว่าเขาหายไปไหนไม่ยอมกลับบ้าน
“ให้ตายสิฉันต้องมาเช็ดตัวให้เธอเนี้ยนะ”
ร่างใหญ่เปิดตู้เสื้อผ้าค้นหาผ้าขนหนูจะเอามาชุบน้ำเช็ดตัวให้เธอ เธอคนเป็นคนแรกที่เขาจะทำอะไรแบบนี้ให้ แม้แต่พ่อกับแม่เขา เขายังไม่เคยทำให้เลย
“นี้เธอจะประหยัดไปไหน เสื้อผ้าแทบนับชิ้นได้ แล้วนี่ผ้าขนหนูสมัยไหนสีถึงซีดขนาดนี้”
แมกซ์แวลล์ยืนบ่นหน้าตู้เสื้อผ้าของแพรพลอย ถ้าคิดว่าจะกักตัวเธอไว้เป็นนางบำเรอคงต้องสนับสนุนเสื้อผ้าเธอด้วยนอกจากที่อยู่กับเงินคงไม่พอ
“นายมาทำอะไรที่นี่ครับ”
“เมื่อคืนกูโดนวางยา เลยจัดกับยัยป้านี้เกือบเช้า”
“แล้วนายรุนแรงจนเธอเกือบตาย แถมยังไม่ใช่สเปค”
เท็นเป็นลูกน้องของแมกซ์แวลล์มานาน เขาเป็นลูกชายของบอดี้การ์ดมือหนึ่งของนายท่านไมค์ ราเซผู้เป็นพ่อของแมกซ์แวลล์ ความไว้ใจเชื่อใจและฝีมือเขาเลยรับตำแหน่งลูกน้องคนสนิทดูแลทุกเรื่องของแมกซ์แวลล์ รวมถึงดูแลเก็บกวาดผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับผู้เป็นนาย แต่ผู้หญิงคนนี้เขากลับไม่เคยเจอแถมนายยังนั่งเฝ้าเธอไม่ห่าง
“ไม่ใช่อย่างนั้นโว้ย กูไม่ใช่พวกซาดิส แต่เธอคงบอบบางมั่ง”
มั่งงั้นเหรอ เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอ ไม่รู้จะตอบลูกน้องว่ายังไง หรือจะเพราะเปิดซิงเธอเมื่อคืน เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“นายจะกลับเลยไหมครับ”
“ยัง มึงกลับไปก่อน”
