บทที่ 37 เมียไร้นาม บทที่ 16

“พี่เคน...พี่เคน...” หญิงสาวร้องออกมาเมื่อคีรินทร์หันหลังให้และเดินจากไปอย่างไม่แยแส แก้มหอมนั่งร้องไห้ เจ็บช้ำมากเท่าไหร่เธอก็จำต้องยอมรับเพราะตอนนี้ไม่สามารถย้อนกลับไปทำอะไรได้อีกแล้ว คีรินทร์ขับไล่ไสส่งเหมือนเธอเป็นสัตว์ที่เขาไม่ต้องการเลี้ยงไว้อีกแล้ว ความเจ็บช้ำประดังในหัวใจของหญิงสาวที่ปาดน้ำต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ