บทที่ 67 รอยรักท่านประธาน บทที่ 23

หญิงสาวเริ่มสะอื้นเบาๆ ขณะชายหนุ่มตระกองกอดร่างน้อยบนตักไว้อย่างถนอม คริษฐ์ค่อย ๆ เอนหลังพิงโคนไม้ใหญ่ กดศรีษะทุยของปิยฉัตรไว้แนบอก รู้สึกถึงแรงหอบสะอื้นของคนในอ้อมแขน นัยน์ตาคมจ้องมองแสงไฟลุกโชนที่แผ่ความอบอุ่นออกมาและรู้สึกถึงเสียงหัวใจของร่างเล็กขณะเธอนอนแนบอกกับอกกว้าง

“เดี๋ยวก็เช้าแล้ว ปิงหลับ...