บทที่ 85 เล่ห์รักพรางใจ บทที่ 18

ดารณีนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนโดนลากไปตบหน้ากลางสี่แยก เธอไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ด้วยนะครับและก็...ลาก่อน”

สิ้นเสียง เขตต์เดินจากออกไปโดยทิ้งให้สองแม่ลูกอยู่เพียงลำพัง ดารณีมองรูปในโทรศัพท์ของเธอ ไม่รู้ว่าสมควรทำอะไรต่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ