บทที่ 27 ของจริง2

...

ปั่ก!

“อื้อ!” ความจุกวิ่งพล่านเข้าท้องน้อยทันทีที่แรงกระแทกป่าเถื่อนพุ่งเข้าใส่ “มันจุกน้ำเหนือ”

บอกให้เขารู้ด้วยใบหน้าติดงอแงไม่พอใจ

“หมดเวลาให้มึงได้ใจแล้วมิ้ง” เขาอดทนมาตั้งแต่เมื่อวาน โมโหและหงุดหงิดหาตัวต้นเหตุมาลงทัณฑ์ไม่ได้ วันนี้สถานการณ์แบบนี้ ว่าเขาใจร้ายไม่ได้แล้ว

พั่บ!ๆๆๆ

“อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ