บทที่ 25 เธอซวยแล้วละ ที่เจอคนเลวอย่างฉัน

กดปิดโทรศัพท์แล้ว เขาก็ยิ้มอย่างมีชัย

“คิดว่าฉันจะปล่อยให้มีความสุขกันง่ายๆเหรอ”

เขาตวัดสายตาไปมองฝาผนังห้องข้างๆ

“บอกแล้วไง ว่าต้องข้ามศพฉันไปก่อน”

วิศรุตหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เพ่งมองมันอย่างสนใจ ก่อนจะเบนสายตาไปจับจ้องไวน์ขวดสวยราคาแพงระยิบที่วางอยู่บนโต๊ะกลมนอกระเบียง

ประตูไม้ช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ