บทที่ 38 เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง

ฐากูรมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม ก่อนจะพยักหน้ายอมเข้าใจ

“ถ้าคุณรับไว้ นั่นละ ถึงจะเป็นเรื่องแปลก”

ตลอดมื้อเที่ยง วิศรุตถูกรั้งเอาไว้จนไปไหนไม่ได้ กระทั่งสิ้นสุดมื้ออาหาร เขาถึงได้เป็นอิสระ แต่แล้ว รอยยิ้มของเขาก็หุบฉับ ทันทีที่มารดาบอกให้เขาพาน้องนิดนิดาไปเลือกซื้อเครื่องประดับ สำหรับเป็นของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ