บทที่ 7 หัวใจเธอ...ฉันขอนะ
แต่เขาไม่หยุด เขามันดื้อ เธอน่าจะรู้ข้อนี้ ไอ้ประเภทยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ มันคือตัวเขาชัดๆ ฉะนั้น คำว่าหยุด จึงกลับยิ่งกระตุ้นให้เขารุดหน้าอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งถาโถมโรมรันซุกไซ้ซอกคอหอมหวานไประเรื่อยราวกับถูกมนต์สะกดสลักไว้หรือตัวเธอเองนั้นมีแม่เหล็กชั้นดีฝังอยู่ในเรือนกาย ชายหนุ่มจ่มจมอยู่บนผิวนวลหอมสบู่อ่อนๆของเธออย่างเอาใจ ใช้ลิ้นชุ่มกวาดชิมรสชาติสุดมหัศจรรย์ที่เขาเฝ้าฝันมาเป็นเวลาเนิ่นนานด้วยความกระหายหิว เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าจินตนาการที่เพริดแพร้วมันสู้ของจริงไม่ได้
“โอ๊ย ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว”
เพราะเขาบ้าก็เลยหยุดตัวเองไม่ได้แม่แต่วินาทีเดียว วิศรุตไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่เก๊กต่อเพื่อความดูดีมีระดับ แน่นอน เขาพยายามระงับจิตใจที่ฟุ้งซ่านเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้มาตลอดชีวิต แต่หลังจากงานเลี้ยงเลิกรา เขากลับขึ้นไปนอนก่ายหน้าผาก ตั้งคำถามกับตัวเองว่า ถ้าหากมีใครมาเอาทาสคนนี้ไปจากชีวิต เขาจะทำอย่างไร ตอนนั้นเองที่เขาเริ่มรู้สึกว่าการเห็นแก่ตัวน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ซึ่งเขาชำนาญที่จะทำมันอยู่แล้ว
“อาราดา เราไม่น่ารู้จักกันเลย ให้ตาย เธอทำให้ฉันเพี้ยน” ชายหนุ่มพ่นคำพวกนั้นใส่บนใบหน้าสวยใสของหญิงสาว แก้มแดงของเธองามเปล่งปลั่งจนอดใจไม่ไหว เขาจูบหอมซ้ำๆอย่างไม่รู้เบื่อ ฝ่ามือก็ตะกายป่ายปีนหาแผ่นหลังของเธออย่างโหยหา ใคร่รู้ “ผิวเธอเนียนจังเลย ทำไมมันถึงได้นุ่มมืออย่างนี้นะ”
ความนุ่มนวลที่เขาถวิลหาจากหญิงสาว ความพิเศษมหัศจรรย์ที่กระตุ้นเลือดเนื้อและหัวใจให้แตกกระเจิง แบบนี้เองที่เขาเรียกว่าใจแตก เขากำลังใจแตก เขากำลังอยากจะกินเธอให้ไม่เหลือแม้แต่วิญญาณ เขาอยากจะฝังรอยจูบในทุกอณูเนื้อของเธอ
ความปรารถนาลึกลับที่ถูกกักเก็บมานาน จึงระเบิดขึ้นอย่างมโหฬาร ด้วยริมฝีปากร้อนร้ายแสนหยาบคายที่เคยดุด่าเย้ยหยัน บัดนี้ มันทำหน้าที่ใหม่ หากก็ยังหยาบคาย แต่แฝงความนุ่มนวลอ่อนหวาน อ่อนโยนยิ่งกว่าครั้งใด
“คุณเล็กคะ ไอกลัวค่ะ” เธอกลัวจริงๆ เธอสาบานได้ ร่างกายของเธอไม่เคยรู้สึกร้อนๆหนาวๆแบบนี้มาก่อนเลย และบางทีก็เสียดในช่องท้องจนรู้สึกอึดอัดไปหมด ผิวหนังของเธอร้อนผ่าวเหมือนถูกไฟลน เลือดลมสูบฉีดพลุ่งพล่านตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ยิ่งเขารุกรานเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกระดูกกระเดี้ยวมันไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว ราวกับว่ามันได้สูญสลายไปจากร่างจนหมดสิ้น
มันไม่ดีหรอก...
เหมือนมีเสียงกระซิบเตือนอยู่ตลอดเวลา แต่มันไม่ดีตรงไหน นั่นคือความรู้สึกลึกๆที่กระตุ้นความต้องการและอารมณ์อันแสนร้ายกาจที่ถูกบดบังเอาไว้ อาราดารู้ว่านี่คือเรื่องที่ไม่สมควรเกิดขึ้น แต่เธอก็ค้นพบว่ามันคือความต้องการลึกลับที่ซ่อนเร้นในหัวใจมานาน เธอต้องการเขาเหลือเกิน
เพราะเธอรักเขา
ชายหนุ่มเองก็เฉกเช่นกัน ร่างกายกำยำที่เพิ่งจะแตกเนื้อหนุ่มมาไม่กี่ปี บัดนี้ พลังงานมหึมาที่ถูกซ่อนเร้นเอาไว้ในกล้ามเนื้อทุกมัด ในทุกส่วนสัดของอวัยวะที่เติบโตจนสมบูรณ์พร้อมใช้งาน มันกำลังจะระเบิดเป็นจุณในอีกไม่กี่วินาที อำนาจดิบเดือดเล็กๆเหล่านี้เองที่ช่วยกระทุ้งอารมณ์รุนแรงของความเป็นบุรุษเพศที่ปลดปล่อยมาชั่วชีวิตด้วยการช่วยเหลือตัวเอง ให้ยิ่งกระพือลุกโชนเมื่อได้สัมผัสกับสตรีเพศ ผู้เป็นเจ้าของความนุ่มนวลอ่อนหวานละมุนละไม ความงดงามที่สามารถรองรับความต้องการและแรงปรารถนาของเขาได้อย่างยอดเยี่ยม เขาอยากจะปลดปล่อยใส่เธอแทบคลั่งแล้วในตอนนี้
“ไม่ต้องกลัวหรอก เธอแค่อยู่เฉยๆนะไอ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น แค่อยู่เฉยๆก็พอ” ความใคร่รู้ทำให้เขาอยากจะเห็นเนื้อหนังทุกอณูที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้าของหญิงสาว เธอผู้เป็นเจ้าของเรือนร่างที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ร่างกายสะอาด ผิวหนังหอมๆ และริมฝีปากอิ่มสวยสีเรื่อที่ไม่เคยผ่านริมฝีปากของชายคนไหนให้เป็นตำหนิ เขาเอง เขาจะสร้างตำหนิให้เธอเอง
“ของขวัญวันเกิดของฉัน”เขาบอกเธอ ผ่านริมฝีปากแสนร้ายกาจนั้น ริมฝีปากแดงก่ำราวกับถูกเผาไฟ เขาตะโลมโลมรันราวกับกระหาย กดเบียดคลึงไล้ไปอย่างเพลิดเพลิน ทั้งยังอ่อนหวาน อ่อนโยน นุ่มนวลและหยาบคายในบางคราว แต่มันก็เป็นการจูบที่ดีเยี่ยมสำหรับเธอ หากเขาเปรียบเธอเป็นของขวัญ เขาคงพูดโกหก เพราะเขาคงคิดว่าเธอเป็นอาหารเสียมากกว่า
เมื่อผละจากริมฝีปากอิ่มหวานของหญิงสาวที่ก่ำช้ำเพราะแรงกดรุนแรงจากริมฝีปากเขา ดวงตาเว้าวอนจ้องมองเหมือนอยากจะกลืนกินทุกส่วนของเธอ
”ฉันขอได้ไหม”
หัวใจของหญิงสาวเต้นรัว แก้มทั้งสองข้างสุกแดงอย่างกับลูกมะเขือเทศ ดวงตากลมใสจ้องมองชายหนุ่มด้วยความตื่นเต้นปนตระหนก
“อะไรหรือคะ”
เขาก้มหน้าเข้าใกล้ แล้วจูบที่จมูกของเธอเบาๆ
“ชีวิตของเธอ ฉันขอนะ”
เธอตกใจจนหน้าเหวอ ไม่คิดเลยว่าเขาจะขออะไรอย่างนี้ เขาขอชีวิตเธอทั้งชีวิตเลยหรือ เขาขอทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีอย่างนั้นใช่ไหม
“ว่าอย่างไร เธอจะให้ฉันได้ไหม”
“แล้วคุณเล็กจะทำยังไงกับชีวิตของไอหรือคะ”
เขายิ้มบางๆ แต่สายตาเร่าร้อนคู่นั้น ทำให้หัวใจเธออ่อนระทวยไปหมด
