บทร้อยหก

ขณะที่ฉันเดินออกจากลิฟต์โดยมีคอร่าตามหลังมา สิ่งเดียวที่ฉันนึกถึงคือฉันรักการเป็นผู้หญิงมากแค่ไหน

เธอได้รื้อค้นตู้เสื้อผ้าของฉัน ส่ายหัวให้กับทุกอย่างที่อยู่ในนั้น และพิจารณาว่านี่เป็นเสื้อผ้าใหม่เอี่ยมที่เธอช่วยเลือก นั่นบอกอะไรได้มาก

ในที่สุดเธอก็เลือกชุดราตรีสีเบอร์กันดีที่มีแขนเล็กๆ ให้ฉัน และเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ