บทที่สิบแปด

มองไปที่หญิงชราร่างบางที่เสียงสั่นสะเทือนไปทั่วห้อง ปลุกระดมให้คนอื่นๆ พากันเปล่งเสียงความคิดและความเห็นอันโหดร้ายใส่ฉัน

ฉันคิดว่าตัวเองจะค่อยๆ ได้รับความไว้วางใจและขจัดความเชื่อที่ว่าฉันเป็นคนทรยศได้ถ้าฉันไม่หนีไปอย่างที่อยากทำ

แต่ตอนนี้ฉันมั่นใจว่าถ้าไม่สามารถทำให้พวกเขาเชื่อเป็นอย่างอื่น พวกเขา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ