บทที่ 118

ผมเหลือบมองรีเบคก้าขณะที่เราขับรถ สังเกตทุกการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ บนสีหน้าของเธอ รอยยิ้มสบายๆ ที่ประดับอยู่บนใบหน้าเธอตอนอยู่ที่บ้านพักริมหาดค่อยๆ เลือนหายไป กลายเป็นความกังวล คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันขณะจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมโทษเธอไม่ได้ พื้นที่ปลอดภัยที่เราสร้างขึ้นที่บ้านพักริมหาดไม่อาจคงอยู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ