บทที่ 157

พอเอ่ยชื่อเอลิซาเบธ แววแห่งความเจ็บปวดก็วาบผ่านใบหน้าของแคโรไลน์ก่อนที่เธอจะเก็บซ่อนมันไว้ ฉันพินิจมองเธออย่างละเอียด สังเกตเห็นร่องรอยความโศกเศร้าจางๆ ใต้ท่าทีที่ดูเยือกเย็นภายนอก ทั้งเงาคล้ำใต้ดวงตาและความตึงเครียดที่ขากรรไกร เธอสูญเสียลูกสาวไป และความสูญเสียนั้นผลักดันให้เธอมาถึงจุดที่ต้องลงมือแก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ