บทที่ 162

ฉันค่อยๆ ผลักใบหน้าของเขาออกแล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม “ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้นะ ฉันตัวมอมแมมเกินไป ต้องไปอาบน้ำก่อน”

สามสิบนาทีต่อมา ฉันก้าวออกจากห้องอาบน้ำ พันผ้าขนหนูนุ่มฟูรอบตัว และใช้อีกผืนบีบน้ำส่วนเกินออกจากเส้นผม น้ำอุ่นได้ชะล้างคราบเลือดแห้งกรังและกลิ่นอายของการต่อสู้ออกไป แต่ไม่มีอะไร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ