บทที่ 166

มุมมองของรีเบคกา

แสงแดดยามบ่ายคล้อยสาดส่องผ่านหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานของห้องนอนเราที่คฤหาสน์สเตอร์ลิง ทอดเงาสีทองยาวเหยียดพาดผ่านพื้นไม้ขัดมัน ฉันยืนอยู่หน้าบานกระจก ทอดสายตามองสวนกว้างใหญ่เบื้องล่าง สองมือวางประคองครรภ์แก่ที่นูนเด่น ด้วยอายุครรภ์เกือบเก้าเดือน ฉันรู้สึกว่าตัวเองตัวใหญ่เทอะทะ แต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ