บทที่ 175

เย็นวันนั้น ฉันนั่งอยู่ในห้องทำงานที่เรียงรายไปด้วยหนังสือในบ้านของเรา โดยมีเอลล่ากำลังดูดนมจากอกฉันอย่างอิ่มเอม ขณะที่ฉันอธิบายให้โดมินิกฟังเรื่องที่ได้เจอเอเดรียน แสงนวลอบอุ่นจากโคมไฟตั้งโต๊ะทาบทอเงาจางๆ ลงบนใบหน้าของเขาขณะที่เขารับฟัง สีหน้าของเขาดูระแวดระวัง

“เอเดรียน เลน” เขาทวนชื่อ คิ้วขมวดเล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ