บทที่ 23

มุมมองของรีเบคกา

เสียงปากกาลากผ่านแผ่นกระดาษดังเสียจนน่าประหลาดในความเงียบสงัดของห้องครัว ทุกลายเส้นที่ประกอบกันเป็นชื่อของฉันให้ความรู้สึกราวกับกำลังสลักเสลาอิสรภาพของตัวเองให้หลุดลอกออกไปทีละชิ้น รีเบคกา บราวน์ นั่นแหละ...ตัวตนของฉันที่บัดนี้ถูกผูกมัดไว้กับผู้ชายคนนี้...คนหมาป่าตนนี้...ด้วยเอกสารท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ