บทที่ 33

มุมมองของรีเบคก้า

ตัวเลขนั้นกระแทกเข้าใส่ฉันเหมือนถูกชก ภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปชั่วขณะ ลมหายใจฉันสะดุด “สองแสน—” ฉันเค้นเสียงออกมา มือยกขึ้นตามสัญชาตญาณ “สติแตกไปแล้วรึไง ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้”

ก่อนที่มือฉันจะฟาดลงไป แม่ก็ปรากฏกายขึ้นมาระหว่างเราพร้อมกับคว้าข้อมือฉันไว้ “เบคก้า อย่า! เขาแค่ทำพลาดไป ไ...