บทที่ 43

มุมมองของโดมินิก

ใบหน้าของสตีฟซีดเผือดเมื่อตระหนักว่าข้ารู้มากกว่าที่เขาคิด กลิ่นของเขาเปรี้ยวขึ้นด้วยความกลัวระลอกใหม่ ความเหม็นคลุ้งไปทั่วห้องเล็กๆ

“นั่น... นั่นมันคนละเรื่องกัน พวก... พวกเขาต้องการมันเอง พวกเขาไม่เคยบ่นเลย”

“เพราะแกขู่พวกเขายังไงล่ะ” ข้าคำราม เสียงของข้าลดต่ำลงจนแทบไม่ใช่มนุษย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ