บทที่ 84

มุมมองของรีเบคกา

ห้องพักในโรงพยาบาลอาบไล้ด้วยแสงนวลยามรุ่งอรุณเมื่อฉันลืมตาขึ้น ฤทธิ์ยาแก้ปวดหมดลงระหว่างคืน ทิ้งไว้เพียงความเจ็บปวดที่ซี่โครงทุกครั้งที่หายใจเข้าตื้นๆ เสียงบี๊บสม่ำเสมอของเครื่องวัดชีพจรเป็นจังหวะประกอบให้กับความเงียบในห้อง

โซเฟียนอนขดตัวอยู่บนเตียงพับเล็กๆ ข้างฉัน ผมที่ปกติจะจัดทรง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ