บทที่ 38 ง้องอน... 1

ร่างบางเดินมาเปิดประตูห้องนอนหวังจะหนีไปจากที่ทำให้เจ็บปวดใจ แต่ร่างสูงของบอดี้การ์ดที่เธอไม่รู้จักชื่อกลับยืนเฝ้าหน้าห้องเธอเหมือนนักโทษ ทำให้น้ำฟ้าถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ก่อนจะรีบซ่อนกระเป๋าใบเล็กไว้ข้างหลังพร้อมทำหน้าดุเอ่ยถามอย่างไม่พอใจ

“ทำไมต้องมายืนเฝ้าอย่างนี้ด้วย ปกติไม่เห็นมีเลย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ