บทที่ 4 อย่างนี้เขาเรียกว่าจูบ! 3
“ถ้าอย่างนั้นเรามาเล่นเกมกันไหม?”
น้ำฟ้าเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ และจ้องลึกไปในดวงตาคมเฉียบของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างต้องการคำตอบ
เซเลโน่มองน้ำฟ้าอย่างไม่เข้าใจ ว่าเธอจะมาไม้ไหน แต่เขาก็อยากรู้ว่าเธอจะมาในรูปแบบไหนกันแน่และคิดว่าเธอจะมาดีหรือมาร้าย เขาเชื่อว่าไม่มีวันหลงกลเธออย่างแน่นอน
“เกมอะไรของเธอ?”
ถามเสียงราบเรียบและดวงตาสีอำพันมองเธออย่างจับผิด ทำให้น้ำฟ้าอมยิ้มแววตาพราวก่อนจะสบกับดวงตาสีอำพันด้วยความสนุก
“ก็ระหว่างที่ฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะทำให้คุณรักฉันให้ได้ แต่ถ้าฉันแพ้ ฉันจะยอมทำตามที่คุณบอกทุกอย่าง แต่ถ้าคุณแพ้เพราะหลงรักฉัน คุณต้องปล่อยฉันกลับเมืองไทย”
น้ำฟ้าหาทางออกให้ตัวเองด้วยความคิดที่ซุกซน เมื่อคิดว่าวิธีนี้ดีที่สุด เพราะเธอคิดว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด อีกทั้งน้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อน ไฉนเลยหัวใจคนจะไม่อ่อนไหว
เซเลโน่หรี่ตามองหญิงสาวร่างบางตรงหน้าอย่างนึกขำ แต่เมื่อคิดเหตุผลของเธอมันก็น่าจะลองดูเพราะเขาได้แต่ประโยชน์ และถ้าเธอคิดหักหลังเขาจริงๆ ก็แค่เก็บเธอทิ้งซะ
“เธอคิดว่าคนอย่างเธอจะทำให้ฉันรักได้อย่างนั้นเหรอ?”
เซเลโน่ตอบหญิงสาวพร้อมมองสำรวจเรือนร่างของหญิงสาวตรงหน้าอย่างเยาะเย้ย เพราะไม่เคยมีหญิงใดเข้าถึงหัวใจเขาสักที
“ใช่คนอย่างฉันนี้แหละจะทำให้คุณรักให้ได้”
น้ำฟ้าตอบอย่างมั่นใจและมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างท้าทายโดยไม่หลงเหลือความกลัวอีกต่อไป มีแต่ความมุ่งมั่นที่จะได้กลับบ้านเกิดอีกครั้ง
“ได้ ฉันรับคำท้าของเธอ แล้วอย่าลืมคำพูดของเธอละสาวน้อย”
เซเลโน่ตอบรับพร้อมก้มหน้ามาใกล้ใบหน้าหวาน แต่คราวนี้น้ำฟ้าไม่ได้หลบอย่างเช่นทุกครั้ง นั้นทำให้เซเลโน่ถอยออกมาเองไม่ใช่เขาจะยอมแพ้ แต่ไม่อยากรังแก เด็ก
!
“ดีค่ะ ขั้นแรกคุณช่วยบอกชื่อคุณหน่อยได้ไหมคะ เพราะฉันไม่รู้จะเรียกคุณยังไง”
น้ำฟ้าขยับนั่งตัวตรงขึ้นและหันมาถามชายหนุ่มข้างกายอย่างสงสัย เพราะคุยกันตั้งนานแล้วแต่ยังไม่รู้จักชื่อเลย
เซเลโน่นิ่งไปกับคำถามและหันมามองหญิงสาวข้างกายอย่างแปลกใจ เพราะไม่รู้ว่าเธอเสแสร้งหรือว่าไม่รู้จักเขาจริงๆ
“ฉันเซเลโน่”
เซเลโน่แนะนำตัวสั้นๆ และจับผิดกิริยาของสาวน้อยร่างบางตรงหน้า แต่ก็เห็นแต่แววตางุนงงสงสัยของเธอโดยไม่มีสิ่งอื่นผิดปกติแต่อย่างไร
“เซเลโน่ แปลว่าอะไรเหรอค่ะ ?”
น้ำฟ้าทวนชื่อเบาๆ และถามอย่างสงสัยเหมือนเธอเคยได้ยินชื่อนี้แต่ไม่รู้ว่าได้ยินมาจากไหนเพราะจำไม่ได้
เซเลโน่หลับตาลงช้าๆ เพื่อระงับความโกรธเอาไว้ แล้วลืมตาขึ้นมาใหม่ก่อนจะหันมามองร่างบางที่จ้องเขาตาแป๋วเหมือนไม่รับรู้ว่าเขากำลังโกรธเจ้าหล่อนอยู่ และคนอย่างเขาไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวให้คนแปลกหน้าฟัง
“ไว้เมื่อไหร่ ฉันหลงรักเธอฉันจะบอกความหมายของชื่อให้ฟัง แต่ถ้าเธอแพ้... รู้นะว่าต้องเจอกับอะไร”
เซเลโน่พูดทิ้งไว้ ก่อนจะเลิกสนใจน้ำฟ้าที่มองเขาอย่างไม่พอใจ
“เดมโบ”
เสียงเรียกอย่างมีอำนาจ ทำให้ชายใส่ชุดสูทสีดำเดินเข้ามาหาอย่างนอบน้อม และเหลือบตามองหญิงสาวร่างบางข้างกายอย่างแปลกใจ น้ำฟ้ามองตามเสียงเรียกเมื่อเห็นใครเดินเข้ามา เธอก็จำได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่มัดมือและปากเธอเอาไว้ ซึ่งเธอเข้าใจว่าชายคนนี้ชื่อว่าเดมโบ
“สืบประวัติของผู้หญิงคนนี้มาให้ฉันภายในครึ่งชั่วโมง” คำสั่งเฉียบขาด ทำให้เดมโบเงยหน้ามองเจ้านายอย่างแปลกใจ
“ครับ”
เดมโบรับคำก่อนจะหายไปทำตามคำสั่งของหัวหน้าแก๊งฟลูไมน์ เพราะไม่มีเรื่องไหนที่เซเลโน่ อยากรู้แล้วไม่รู้ เมื่อพ้นหลังลูกน้องไปแล้วเซเลโน่จึงลุกขึ้นพร้อมดึงแขนของน้ำฟ้าให้ลุกตามมาด้วย น้ำฟ้าเดินตามแรงลากอย่างไม่เข้าใจ
“คุณจะพาฉันไปไหน?”
“ขึ้นห้อง”
คำตอบสั้น ๆ ทำให้น้ำฟ้าหยุดเดินอย่างตกใจ แล้วอ้าปากค้างอย่างตะลึง เธอไม่คิดว่าการที่เธอพนันให้เขามารักจะทำให้เขาเข้าใจผิดชวนขึ้นห้องอย่างนี้
“คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วแน่ๆเลย ฉันหมายถึงให้คุณมารักไม่ใช่ให้คุณมา... อึ๋ย...”
น้ำฟ้าบอกเซเลโน่ด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เมื่อคิดว่าชายหนุ่มจะทำอะไรพร้อมทำท่าขนลุกอย่างโอเวอร์
“นี่ เธอคิดอะไรของเธอ ฉันมีงานต้องทำไม่มีเวลามานั่งทำอะไรอย่างที่เธอคิดหรอกนะ”
เซเลโน่ดักคอหญิงสาวที่หน้าแดงปลั่งอย่างนึกขำ
“คุณแน่ใจเหรอว่าจะทำงาน?”
น้ำฟ้าถามอย่างไม่แน่ใจ ก่อนจะเซไปปะทะอกของชายหนุ่มตามแรงดึงดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ ใบหน้าสวยหวานแดงระเรื่อเมื่อเซเลโน่กอดเอวเธอเอาไว้แน่น ก่อนจะก้มหน้ามาใกล้ใบหน้าหวานละมุน
“ถ้าเธอเชิญชวนฉันอย่างนี้ ฉันก็จะยอมทิ้งงานสักวัน เพื่อจะได้แสดงความรักทางกายกับเธออย่างที่เธอต้องการ แต่อย่าหวังว่าฉันจะรักเธอ”
คำพูดที่ฟังแล้วปวดใจทำให้น้ำฟ้าโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ผลักชายหนุ่มออกเบาๆ
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คุณกล่าวหาสักหน่อย อีกอย่างความคิดของฉันคงไม่ดังไปถึงบนศีรษะคุณหรอกมั้ง”
น้ำฟ้าตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้
แม้ใบหน้าสวยหวานจะแดงเพราะชายหนุ่มจี้ตรงจุดที่เธอคิดไม่ผิดเพี้ยน
“ฮึ...”
เซเลโน่หัวเราะในลำคออย่างรู้ทัน ก่อนจะจับแขนหญิงสาวร่างบางเดินตามขึ้นชั้นสองของบ้าน บนชั้นสองมีห้องอยู่นับสิบห้องมีทั้งทางปีกฝั่งซ้ายและปีกฝั่งขวา ห้องนอนของเขาอยู่ปีกฝั่งขวาห้องที่สองส่วนห้องทำงานอยู่ห้องแรกติดบันไดบ้านที่เขาทำประตูให้เขาออกห้องนอนได้
น้ำฟ้าเดินตามแรงดึงของชายหนุ่มเข้ามาทางปีกฝั่งขวาห้องที่สองอย่างตกใจเมื่อเห็นเตียงนอนขนาด คิงไซส์อยู่ในห้อง ก่อนจะเซไปตามแรงเมื่อเซเลโน่เหวี่ยงร่างของเธอล้มตัวลงนอนกับเตียงนอน เมื่อตั้งหลังได้ น้ำฟ้าจึงหันมามองอย่างไม่พอใจก่อนจะถอยหลังหนีไปที่หัวเตียงอย่างตกใจเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้
