บทที่ 7 อย่างนี้เขาเรียกว่าจูบ! 6
“คุณเซเลโน่ขา ได้โปรดเอาผ้าขนหนูให้น้ำฟ้านะคะ น้ำฟ้าหนาวมากเลย”
น้ำฟ้าบอกอย่างออดอ้อนทันทีเมื่อนึกชื่อเขาออก พร้อมแววตาใสซื่อมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างอ้อนวอนสุดๆ
เซเลโน่กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ แล้วเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวมากขึ้นโดยไม่ลืมหยิบผ้าขนหนูไปด้วย ก่อนจะยื่นให้หญิงสาวตรงหน้า เมื่อน้ำฟ้าพยายามหยิบผ้าขนหนูเซเลโน่ก็แกล้งดึงกลับมา จนหญิงสาวเม้มปากอย่างขัดใจอีกครั้ง
“ฉันไม่ได้ให้เธอฟรีๆ เพราะเธอต้องให้รางวัลฉันด้วยหลังจากขึ้นจากน้ำ”
“รางวัล!?”
น้ำฟ้าทวนคำอย่างไม่เข้าใจ แววตาใสซื่อมองตามสายตาคมดุที่มองเธออย่างเฉยชาจนเดาใจไม่ออก ก่อนจะรีบรับผ้าขนหนูอย่างเร่งด่วนเมื่อชายหนุ่มยื่นให้
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้าเธอไม่ขึ้นมาก็อยู่ในนี้แหละไม่ต้องออกไปไหน”
เซเลโน่บอกเสียงราบเรียบ ก่อนจะหันหลังให้หญิงสาวที่อยู่ในอ่างอาบน้ำทันที ซึ่งน้ำฟ้ามองตามอย่างงงๆ ไม่ค่อยเข้าใจชายหนุ่มตรงหน้าเท่าไหร่
“หนึ่ง...สอง...”
ชายหนุ่มนับอย่างรวดเร็วนั้นทำให้น้ำฟ้ารีบขึ้นจากน้ำทันทีก่อนที่ชายหนุ่มจะหันกลับมามองเธออีกครั้ง
“สาม”
เมื่อนับถึงสามเซเลโน่ก็หันมาทันทีโดยไม่สนใจหญิงสาวร่างบางที่พันผ้าขนหนูอย่างรวดเร็ว มือบางสั่นระริกด้วยความหวาดกลัวชายหนุ่มจะหันมาเจอตอนที่เธอยังเปลือยเปล่าอยู่
“คนบ้า”
น้ำฟ้าต่อว่าอย่างไม่จริงจังมากนัก แต่ต้องหน้าซีดเมื่อเขาก้าวเข้ามาหาอย่างรวดเร็วพร้อมคว้าร่างเธอเข้าไปกอดเอาไว้แน่น มือบางที่ยังจับผ้าขนหนูแน่นเผลอยกมือกั้นชายหนุ่มไว้อย่างลืมตัว ดีแต่ว่าผ้าขนหนูเธอไม่หลุดให้ขายหน้าอีก
“ฉันไม่ชอบให้ใครมาว่าฉัน และเธอต้องให้รางวัลฉันตามที่ตกลงเอาไว้”
คำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้น้ำฟ้ามองอย่างตกใจ และไม่เข้าใจว่าเธอไปตกลงกับเขาตอนไหน มีแต่เขาพูดเองเออเองจนจบ
“แต่ฉันยังไม่ได้ตกลงด้วยเลยนะ”
เธอค้านเสียงเบาแล้วมองตาโตอย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าสวยหวานแดงระเรื่ออย่างเขินอายสายตาที่ชายหนุ่มมองมาที่เธออย่างไม่เคยเห็นมาก่อน
“ฉันไม่ชอบให้ใครเบี้ยวฉัน”
บอกเพียงเท่านั้นก่อนจะก้มลงปิดปากเรียวบางแต่สวยสดเหมือนกลีบกุหลาบอย่างเสน่หา
น้ำฟ้าตาโตตกใจกับสิ่งที่ได้รับ ความอบอุ่นวาบหวามอยู่ในอกตอนนี้เรียกว่าอะไร และตอนนี้เธอกำลังถูกเขาจูบใช่ไหม? ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วกลับแดงซ่านยิ่งกว่าเดิม ก่อนจะอ่อนระทวยในอ้อมแขนอย่างไม่หายตกตะลึงกับสัมผัสที่ได้รับ
เซเลโน่ประคองร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขน พร้อมกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจที่เห็นหญิงสาวตาโตเหม่อลอยเหมือนโดนกระชากวิญญาณออกจากร่าง ก่อนที่เธอจะสะดุ้งและยืนขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงเขาอีกครั้ง
“อย่างนี้เขาเรียกว่าจูบ แต่ที่เธอทำเมื่อเช้าเขาเรียกว่ากัดปาก”
คำพูดตอกย้ำของชายหนุ่มยิ่งทำให้น้ำฟ้าอยากแทรกแผ่นดินหนี ก่อนจะผลักร่างหนาออกอย่างเก้อเขินและรีบวิ่งออกจากห้องน้ำทันทีอย่างเขินอาย โดยมีร่างสูงของเซเลโน่มองตาม มือหนาจับริมฝีปากตัวเองด้วยหัวใจพองโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...
ณ ประเทศไทย
ภายในคฤหาสน์หรู ที่มีมูลค่ากว่าสามร้อยล้านตอนนี้กำลังเคร่งเครียดอย่างหนักกับการหายตัวไปของลูกสาวคนเล็กที่ดื้อรั้นและเอาแต่ใจ แต่ก็เป็นคนที่พวกเขารักมากที่สุด
ประมุขของบ้านถึงกับจับแน่นตรงตำแหน่งของหัวใจและทรุดลงโซฟาหลุยส์อย่างหมดแรงกับข่าวที่ได้รับมาวันนี้ โดยมีไหมแก้วภรรยาประคองอยู่ข้างๆ อย่างเป็นห่วง เช่นเดียวกับผู้ส่งข่าวที่ยืนให้อย่างนอบน้อมและมองประมุขของบ้านอย่างกังวลกับอาการโรคหัวใจของท่านเจ้าสัว
“แล้วลื้อสืบรู้ยังว่าอาหมวยอยู่ที่ไหน?”
เจ้าสัวธรากรเอ่ยถามอย่างกังวลและห่วงลูกสาวคนเดียว สายตาที่ยังดุดันมองไปยังลูกชายของไหมแก้วภรรยาคนใหม่ของตัวเองอย่างจริงจัง เหมันต์พยักหน้ารับสองมือประสานกันอย่างสำนึกผิดที่ดูแลน้ำฟ้าไม่ดีจนเธอหนีไปเที่ยวได้
“รู้แล้วครับ น้ำฟ้าหนีไปเที่ยวอิตาลีได้สามวันแล้วครับ แต่ยังไม่สามารถติดต่อเธอได้”
เหมันต์รายงานผู้มีพระคุณหรือพ่อบุญธรรมด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แววตาฉายแววสำนึกผิดที่ดูแลคนที่รักไม่ดี
“ไอ้หยา อาหมวยหนีเที่ยวไกลขนาดนั้นเชียวหรือ?”
เจ้าสัวธรากรอุทานออกมาอย่างตกใจใบหน้าซีดเผือด
ทำให้ไหมแก้วรีบหายาดมมาให้สามีอย่างเป็นห่วง และมองลูกชายคนเดียวอย่างเข้าใจความรู้สึกดีว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ แต่เธอทำได้แค่ให้กำลังใจลูกเท่านั้น
“ปะป๊าอย่ากังวลเลยครับ ผมจะตามน้ำฟ้ากลับมาให้เร็วที่สุด”
เหมันต์บอกอย่างหมายมั่นแววตาคมดุฉายแววจริงจังขึ้นนั้นทำให้เจ้าสัวพยักหน้าอย่างเบาใจ เพราะเหมันต์ลูกชายบุญธรรมไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง
“ขอบใจลื้อมากเลยนะอาเหมันต์ ว่าแต่ธุรกิจลื้อไปถึงไหนแล้ว”
เจ้าสัวธรากรบอกลูกชายอย่างจริงใจและเอ่ยถามงานที่เขายกให้เหมันต์ดูแล เพราะเขาแก่มากแล้วจึงยากที่จะทันคนรุ่นใหม่ที่เทคโนโลยีก้าวไกลจนยากที่คนแก่ๆ อย่างเขาตามไม่ทัน
“ไม่ต้องห่วงครับปะป๊า งานของเรากำลังไปได้ดีครับ”
เหมันต์ตอบรับอย่างจริงจังแววตาคมสบกับดวงตาเจ้าสัวผู้มีพระคุณด้วยความจริงใจ
“อือ... ดีแล้วแต่ลื้อต้องระวังให้มากๆ เพราะเส้นทางนี้มันอันตรายต้องสืบข้อมูลอีกฝ่ายให้แน่ชัดก่อน”
เจ้าสัวเตือนลูกชายอย่างเป็นห่วง
“ครับปะป๊า”
เหมันต์ตอบรับก่อนจะโค้งศีรษะให้อย่างนอบน้อม แล้วเดินออกจากคฤหาสน์หรูเพื่อเตรียมตัวตามหาน้องสาวคนเดียวกลับมา น้องสาวที่เขาหลงรักสุดหัวใจ
!
