บทที่ 12 น่าอายชะมัด

บ่ายสามยี่สิบนาที...

หญิงสาวที่เพิ่งจะมารับตำแหน่งใหม่อย่างจีน่าแอบหาวแล้วหาวอีก เธอรู้สึกว่าตำแหน่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้แสนจะน่าเบื่อ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนังครั้งที่เท่าไรแล้ว

“ผมขอกาแฟแก้วหนึ่งสิ”

นี่คือประโยคที่สามของวันนี้ที่เธอได้ยินจากผู้เป็นเจ้านาย ชายหนุ่มมักจะเดินทางมาถึงบริ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ