บทที่ 22 อยากนอนห้องเดียวกับผมเหรอ?

บรรยากาศภายในลิฟต์ตอนนี้เงียบจนได้ยินเสียงกลไก ที่กำลังขึ้นไปทีละชั้น จีน่ายังคงหน้ามุ่ยมองชายหนุ่มที่ยืนนิ่งทำเหมือนเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนลิฟต์มาหยุดอยู่ที่ชั้น 39 และประตูลิฟต์ค่อยๆ เปิดออก จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะอธิบายอะไรกับเธอ

จีน่าจึงเลือกที่จะเดินเบี่ยงออกจากลิฟต์ไปดักหน้าเขาไว...