♥ บทที่ 15 ♥

ลูคัส มอเร็ตติ

“ปากแกมีปัญหารึไง ทำไมถึงยิ้มอยู่ได้ตลอดเวลา” เอ็นโซพูดอย่างหัวเสียชัดเจน

เชี่ยเอ๊ย... เด็กคนนี้หล่อชะมัดยามโกรธ

ท่าทีโกรธขึ้งนั่นยิ่งทำให้ผมยิ้มกว้างขึ้น ผมเข้าไปหาเขา ยืนประจันหน้า แล้วเอ่ยเบาๆ

“มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่ยิ้มเมื่อเห็นหน้านาย เอ็นโซ”

“นายสวยเกินไป” ลูอันเสริมด้...