♥ บทที่ 22 ♥

เอ็นโซ ดีแองเจโล

คำพูดของผมดังก้องไปทั่วห้อง และความเงียบที่ตามมาก็หนักอึ้งจนเกินรับไหว น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม ร้อนผ่าวและขมขื่น แผดเผาผิวหนังราวกับจะย้ำเตือนถึงความเจ็บปวดที่ผมรู้สึก ผมรู้สึกราวกับมีพายุลูกหนึ่งกำลังก่อตัวอยู่ข้างใน พร้อมที่จะระเบิดออกมา

แม่รีบเข้ามาหาแล้วโอบแขนรอบตัวผม กอดผมไว้แน่...