บทที่ 30 30

“ดีค่ะ แขกของเราละคะ"

“แพรเขาไม่ค่อยสบาย”

“คงจะตรอมใจสิท่า” พูดเบาๆ

“หนูนิด” รามปรามด้วยเสียงที่เข้มขึ้นเล็กน้อย

“หูดีจังเลยนะคะ พูดเบา ๆ ยังได้ยิน”

“เราไม่ต้องพูดดีกว่านะ”

ไหล่บางไหวขึ้นเล็กน้อย “ไม่แตะก็ได้ค่ะ รู้แล้วว่าหวง”

“หนูนิด”

“ฮึ!”

‘ถ้าแพรไม่สำคัญกับพี่ พี่จะให้แพรอยู่เคียงข้างพี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ