บทที่ 5 5
“พี่ไม่เหนื่อยหรอกค่ะคุณนิด เพราะปกติคุณหนูเลี้ยงง่ายมาก แต่น้ำฝนเขาเป็นแนนนี่ที่เราจ้างมาจากบริษัทอีกที เราตกลงกันตั้งแต่เซ็นสัญญาว่าจ้างแล้วค่ะ ที่สำคัญน้ำฝนเขามีลูกเล็กเหมือนกัน ลูกสาวของเธอเพิ่งจะสองขวบกว่าๆ เอง เธอก็อยากกลับไปอยู่กับลูกกับครอบครัวบ้าง”
“แล้วน้ำฝนมาอยู่แบบนี้ใครจะเลี้ยงลูกให้เธอคะ”
“เธอบอกว่าจ้างคนข้างห้องเลี้ยงค่ะ ตอนเย็นสามีก็รับไปเลี้ยงต่อ”
“แบบนี้นี่เอง น้ำฝนคงคิดถึงลูกมากนะคะพี่อร”
“ค่ะคุณนิด ส่งคุณหนูมาให้พี่เถอะค่ะ ส่วนคุณนิดก็ไปพักทานของว่างเถอะค่ะ วันนี้แม่พี่เตรียมชามะลิกับข้าวต้มมัดไว้ให้”
“อ้วนนะคะเนี่ย” หญิงสาววัยยี่สิบสองเม้มปากอย่างขัดใจก่อนจะระบายยิ้มเต็มใบหน้า “แต่ก็ยอม เพราะข้าวต้มมัดฝีมือป้าศรีอร่อยมาก ๆ”
อรสาคลี่ยิ้มกว้าง มองหญิงสาวที่เด็กกว่าเป็นสิบปีด้วยสายตาชื่นชม เพราะเธอกับพี่สาวมีนิสัยที่แทบจะไม่แตกต่างกันเลย ร่าเริง สดใส และเป็นกันเอง
“คุณนิดหุ่นดีอย่างกับนางแบบ กินแค่ชิ้นสองชิ้นไม่อ้วนหรอกค่ะ” คงจะมีแค่รูปร่างเท่านั้นที่พี่น้องคู่นี้ผิดกัน คนพี่นั้นรูปร่างแบบสาวไทยคือเล็กกะทัดรัดน่าทะนุถนอม ส่วนคนน้องคนนี้รูปร่างสูงโปร่งระหงราวกับนางแบบ มีทรวดมีทรงชวนมอง ที่สำคัญทั้งสองมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกันมาก “เคยมีคนบอกไหมคะว่าคุณนิดกับคุณแก้วหน้าตาเหมือนกันมาก แล้วก็เหมือนคุณหนูด้วย”
“จริงเหรอคะพี่อร คุณแม่ก็เคยพูดแบบนี้เหมือนกัน แต่นิดนึกว่าท่านพูดเล่น”
“จริง ๆ ค่ะคุณนิด เพียงแต่หน้าคุณนิดมีเค้าฝรั่งปนอยู่ด้วย ส่วนคุณแก้วไม่มีเท่านั้นเอง ส่วนกับคุณหนูถ้าพี่อรไม่รู้จักคุณหนูกับคุณนิดมาก่อน บอกว่าเป็นแม่ลูกกันพี่อรก็เชื่อนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นพี่อรช่วยถ่ายรูปนิดคู่กับน้องกายหน่อยนะคะ” หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มาเปิดเป็นระบบกล้องถ่ายรูปแล้วยื่นให้อีกฝ่าย เสร็จแล้วจึงรีบจัดท่ายกแขนให้ใบหน้าของทารกน้อยอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าของตน “โอเคหรือยังคะแบบนี้”
“น่ารักมากค่ะ พี่อรจะถ่ายแล้วนะ หนึ่ง สอง สาม” อรสาให้สัญญาณแล้วกดถ่ายภาพที่แสนน่ารักระหว่างน้าสาวกับหลายชายเอาไว้ “หน้าเหมือนกันจริง ๆ นะคะ ลองดูสิ” แล้วส่งโทรศัพท์คืนให้หญิงสาวพร้อมกับรับเด็กชายภูมิพัฒน์มาอุ้มไว้
“คล้ายกันจริง ๆ ด้วยค่ะ น้องกายก็มีผมทองเหมือนลูกฝรั่งด้วย แปลกนะคะ” สิริญ่ารู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เห็นภาพถ่ายยืนยันความคล้าย
“เห็นไหมคะว่าพี่อรไม่ได้พูดเอาเอง”
“แล้วน้องกายมีผมสีทองได้ยังไงคะ ในเมื่อไม่มีเชื้อฝรั่ง หรือว่าทางพ่อเขามีคะ”
“ไม่มีเลยค่ะ แต่ก็ไม่แปลกนะ เพราะพี่อรเคยเห็นญาติพี่อรนี่แหละ พ่อแม่ไทยแท้ทั้งคู่ แต่งงานได้ไม่นานก็ท้อง พอคลอดลูกออกมาดันผมสีทองเหมือนคุณหนูนี่แหละค่ะ แต่หมอบอกว่าอีกหน่อยสีผมก็จะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลไหม้หรือน้ำตาลดำ แต่ก็มีบางส่วนที่อาจจะไม่เปลี่ยนเลย เรื่องแบบนี้มันเป็นความผิดปกติที่ไม่ร้ายแรงค่ะ”
“ยีนเด่นยีนด้อยเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ คุณหนูเริ่มง่วงแล้ว พี่พาคุณหนูไปนอนก่อนนะคะ” อรสาเห็นทารกในอ้อมแขนเริ่มจะงอแงก็รู้ตัวว่าคุยนานจนผิดเวลา จึงรีบกล่าวลาและเดินจากไป
เมื่อได้อยู่ตามลำพังหญิงสาวก็เดินไปหาที่นั่ง ดูภาพที่อรสาถ่ายให้อย่างพิจารณา ความคิดถึงพี่สาววิ่งแล่นมาจับขั้วหัวใจอีกครั้ง เธอรีบปาดน้ำตาที่หยดลงบนหน้าจอโทรศัพท์ กดตั้งภาพนั้นเป็นภาพหน้าจอ และไม่ลืมที่จะส่งเป็นข้อความภาพผ่านทางไลน์กลุ่มครอบครัว เพื่อให้คุณตาคุณยายได้ชื่นชมความน่ารักของหลานชาย
…………………
เย็นวันเดียวกันนั้นก่อนที่จะถึงเวลาอาหารเล็กน้อย ประตูห้องนอนของสิริญ่าก็ถูกเคาะเบา ๆ ก่อนจะมีสาวใช้เปิดประตูเข้ามา
“ป้าศรีให้มาบอกว่าอาหารเย็นจะเลื่อนช้าออกไปสักหนึ่งชั่วโมงนะคะคุณนิด”
“ทำไมถึงต้องเลื่อนล่ะ ป้าศรีทำอาหารยังไม่เสร็จเหรอ” ถามด้วยความสงสัย
“ไม่ใช่ค่ะ แต่คุณรามโทรมาบอกให้เลื่อนเพราะคุณราชจะแวะมาทานข้าวเย็นด้วย”
“โอเคจ้ะ” นึกถึงชายหนุ่มที่ชื่อราชที่อายุมากกว่าเธอสามปี และเป็นคนที่ค่อนข้างจะคุยกันถูกคอ “ถ้าพี่ราชมาถึงแล้วขึ้นมาตามฉันด้วยนะส้ม”
“ค่ะคุณนิด”
หลังจากนั้นเกือบหนึ่งชั่วโมงส้มก็มาเคาะประตู เพื่อบอกว่าแขกมาถึงแล้วตามคำสั่ง
ราชลุกขึ้นจากโซฟารับแขก ส่งยิ้มให้สาวสวยหุ่นดีที่มีความสูงน่าจะประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบเกือบเท่าตนอย่างเป็นมิตร
“สวัสดีครับหนูนิด” เขารีบยกมือรับไหว้เธอที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม
“นิดเพิ่งรู้ว่าพี่ราชจะมาทานข้าวด้วย แล้วมาคนเดียวเหรอคะ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่มาด้วยเหรอ”
“คุณพ่อกับคุณแม่ไปงานเลี้ยงวันเกิดท่านรัฐมนตรีครับ พี่ไม่อยากกินข้าวคนเดียวก็เลยขอพี่รามมาฝากท้องด้วยสักมื้อ”
“แล้วพี่ราชไม่ได้มาพร้อมพี่รามเหรอคะ”
“พี่รามไปงานนอกกับพี่แพร ส่วนพี่ตรงมาจากบริษัท แต่เมื่อกี้โทรคุยกัน พี่รามบอกว่ากำลังจะถึงนะ”
“พี่รามมาถึงพอดีเลยค่ะ” เจ้าของดวงตาเรียวโตซึ่งหันไปทางประตูเข้าบ้านพอดีเอ่ยขึ้น และร้องหึในลำคอขึ้นมาทันทีที่เห็นหญิงสาวที่เดินตามเขาเข้ามา
ราชหันกลับไปมองทางหญิงสาวทันทีที่ได้ยินเสียงเช่นกัน ได้แต่ยิ้มขำๆ กับท่าทางที่เปิดเผยอย่างชัดเจนว่าไม่ค่อยพอใจ
