บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง
1
จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง
“เคร๊ง!”
เสียงชนแก้วดังแข่งกับเสียงเพลงในไนท์คลับ ดาริกากับเพื่อน ๆ ต่างมาดื่มฉลองกันที่นี่ ดื่มเต้นเล่นเกมกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง
หลายปีที่มาร่ำเรียนที่ต่างประเทศ เธอกับเพื่อนแทบไม่มาเที่ยวสถานที่แบบนี้เลย ในทุก ๆ วันของเธอ อ่านหนังสือแล้วก็ไปเรียน เธอไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีอยู่เสมอ
ดาริกาเป็นลูกสาวของนายเตชิน นักธุรกิจชื่อดัง ฐานะทางบ้านค่อนข้างดีพอสมควร ครอบครัวของเธอทำธุรกิจเกี่ยวการส่งออกเครื่องประดับ ครอบครัวค่อนข้างมีหน้ามีตาพอสมควร เธอมีพี่สาวหนึ่งคนชื่อชาลิสา
ดาริการักพี่สาวมาก ตั้งแต่จากมาจนกระทั่งเรียนจบ คนที่เธออยากเจอลองจากพ่อแม่คือพี่สาว
“ดา ชน” เจสิกายกแก้วขึ้น
“แด่ความสำเร็จของพวกเรา” ลิซ่าชูแก้วขึ้นตาม
“ชน” ดาริกาชนแก้ว
“ดา มึงดูผู้ชายโต๊ะนั้นสิ จ้องมึงตาเป็นมันเชียว” เจสิกาโคลงศีรษะ
“โต๊ะไหน?” ดาริกาว่าแล้วหันไปมอง
“โต๊ะนั้นไง” เจสิกาชี้ให้ไปที่โต๊ะ สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่โต๊ะของเธอเป็นตาเดียว
“เขามองมึง ไม่ได้มองกู” ดาริกาไหวไหล่เบา ๆ โยกกายไปมาบนเก้าอี้
“มองมึงจริง ๆ”
“มองกู เพราะกูสวย”
“มึงสวยกูยอมรับ” เจสิกาว่าแล้วหัวเราะชอบใจ
“มันแน่นอนอยู่แล้ว” ดาริกาหัวเราะพอใจ กระดกเหล้าเข้าปากรัว ๆ
“ให้เกียรติดื่มกับผมสักแก้วนะครับ” ชายหนุ่มชาวต่างชาติยิ้มให้ดาริกาอย่างเป็นมิตร พร้อมกับยื่นแก้วเหล้าให้
“เอ่อ…”
“เหล้าธรรมดา ผมไม่ได้ใส่อะไรมากกว่านี้ ถ้าคุณไม่มั่นใจ ผมดื่มให้ดูก็ได้” ว่าแล้วกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียว ก่อนจะรีบสั่งเครื่องดื่มมาให้หญิงสาว “ผมแค่อยากดื่มกับคุณ”
“….”
“ดื่มเหอะ มันไม่มีอะไรหรอก”
“ใช่” เจสิกาเอ่ยเสริม ดาริกาลังเลอยู่เพียงครู่ ก่อนจะพยักหน้าแล้วรับแก้วเหล้าจากเขามาดื่ม
“ผมชื่อไมเคิลนะครับ คุณคนสวยชื่ออะไร?” ว่าแล้วนั่งลงเก้าอี้อย่างถือวิสาสะ
“ฉันชื่อดาริกาค่ะ เรียกสั้น ๆ ว่าดา”
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“เช่นกันค่ะ”
“ส่วนฉันชื่อเจสิกา”
“ฉันชื่อลิซ่า”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
ผ่านไปสามชั่วโมง เสียงเพลงยังคงดังกึกก้อง ผู้คนที่เคยโยกกายไปมาเพราะเสียงเพลง เริ่มฟุบไปกับโต๊ะ และหนึ่งในนั้นคือดาริกาด้วย เธอเมาหนัก เมาจนทรงกายแทบไม่อยู่ มองไปทางใดสายตาก็พร่ามัว ไม่ว่าจะพยายามสะบัดหน้าไปมาอยู่หลายครั้ง มันก็ไม่ดีขึ้นเลย
“นี่เหล้าสูตรพิเศษของคุณ” ไมเคิลยกยิ้มมองเด็กสาวใบหน้าสวยหวานสไตล์สาวเอเชียอย่างถูกใจ
“ไม่ดื่มแล้วค่ะ ฉันเมาหนักแล้ว”
“แก้วสุดท้ายครับ”
“ไม่ค่ะ”
“นะครับ ถ้าคุณดื่มเหล้าแก้วนี้เสร็จ ผมจะไม่เซาซี้คุณ”
“ก็ได้ค่ะ” ดาริกาพยักหน้าพร้อมกับรับแก้วเหล้ามากระดกลงคอรวดเดียว ผ่านไปไม่ถึงห้านาที ร่างกายของเธอก็ร่านร้อน ลำคอแห้งผาก มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข “ฉะ…ฉันเป็นอะไร?”
“คุณคงเมาหนักมากแล้ว ผมว่า… เรากลับกันเถอะ” ไมเคิลเข้าประคอง ดาริกาพยายามตั้งสติข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ แต่ก็เหมือนจะทำไม่ได้
“คะ…คุณใส่อะไรลงในแก้ว” เธอเอ่ยถามเสียงสั่นเครือ พยายามฝืนตัวสุดฤทธิ์ ไมเคิลยิ้มร้ายรั้งร่างเธอให้เดินตาม “ไม่…ไม่…ฉันไม่ไป”
“ต้องไป”
“ไม่” ดาริกาส่ายหน้าไปมา ไมเคิลไม่สน วันนี้เขาต้องมีผู้หญิงคนนี้นอนบนเตียงด้วย อยากได้ต้องได้ ไม่ว่าว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
“อย่าดื้อน่า” ไมเคิลรั้งร่างเธอให้เดินตามจนกระทั่งออกมานอกไนท์คลับ
“อย่านะคะ ฉันไม่ไป”
“ทำอะไร?” น้ำเสียงเข้มของใครบางคนดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้ไมเคิลต้องหันไปมอง
“พาแฟนกลับบ้าน”
“ฉันไม่ใช่แฟนเขา” ดาริกาส่ายหน้าไปมา ร่างกายร่านร้อนอย่างหนัก มือไม้ลูบไล้ไปทั่วร่างกาย “ชะ…ช่วยฉันด้วย”
“เราทะเลาะกันนิดหน่อย เธองอนผมน่ะ มาดื่มเหล้าประชด ขอตัวก่อนนะครับ” ไมเคิลยิ้มเล็กน้อยประคองดาริกาเดินไปอีกทาง
“แต่ผมคิดว่าไม่ใช่” ข้อมือหนาคว้าหมับที่แขนเรียวเล็ก แล้วกระชากมาแรง ๆ
“อย่ายุ่งเรื่องผัวเมียน่ะ” ไมเคิลทำหน้าไม่สบอารมณ์
“ฉันไม่ใช่เมียของเขา ช่วยฉันด้วยนะคะ ช่วยฉันด้วย” ดาริกามองผู้ชายใบหน้าคมเข้มอย่างขอร้อง มือไม้ลูบไล้ร่างตัวเองไปมา เธอกำลังจะไม่ไหว นึกโมโหตัวเองที่ยอมดื่มเหล้าแก้วสุดท้าย ไมเคิลต้องใส่อะไรลงไปในเหล้าแน่ ๆ เธอถึงมีอาการแย่แบบนี้
“ปล่อยเธอ ก่อนที่กูจะกระทืบมึง”
“อย่าเสือกเรื่องผัวเมีย”
“กูจะเสือก” ว่าแล้วก็กระเท้าเบอร์42เข้าที่อกของไมเคิลอย่างรวดเร็ว คนร่างกำยำถึงกับล้มตึงไปกับพื้น พอจะลุกขึ้นสู้น้ำไนท์ก็กระแทกเข่าใส่อีกครั้ง จนร่างหนากลิ้งไปกับพื้น
“ไอ้เหี้ย!” ไมเคิลสบถอย่างโมโห
“อยากตายก็เข้ามา” น้ำไนท์ล้วงปืนออกมาเล็งใส่ ไมเคิลหน้าซีดเผือดสะดุ้งโหยงมือเห็นมัจจุราชมันวาวเล็งมาที่เขา
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!” ไมเคิลชี้หน้ามองอย่างอาฆาต ก่อนจะรีบเดินไป น้ำไนท์รีบเข้าประคองดาริกา พร้อมกับสำรวจเนื้อตัว
“เป็นยังไงบ้าง?”
“ฉะ…ฉัน” ดาริกาเข้ากอดคนตัวโต ร่างกายร่านร้อนอย่างหนัก “ชะ…ช่วยฉันที ฉะ…ฉันต้องการคุณ”
฿฿฿฿฿฿
ดาริกากัดปากตัวเองมองชายหนุ่มหน้าหล่ออย่างอ้อนวอน หน้าท้องมันร้อนวูบวาบราวไปถึงช่องท้อง ยิ่งเป็นตรงใจกลางความสาว มันเต็มไปด้วยความต้องการ สมองของเธออื้ออึงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ผสมกับฤทธิ์ยา เธอมั่นใจว่าตัวเองถูกวางยา ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย มันทรมานเต็มไปด้วยความต้องการ เธอต้องการ ต้องการให้ใครสักคนมาช่วยดับความทรมานนี้
“….”
“ช่วยฉัน ได้โปรดช่วยฉัน”
“ให้ช่วยอะไร?” น้ำไนท์ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ช่วยทำให้ฉันหายจากอาการบ้า ๆ นี้ที”
