บทที่ 8 ชอบไหม
8
"อื้อ" ดาริกาคิดอะไรยังไม่ออก ร้องท้วงแต่คนตัวโตกลับไม่สนใจ เขายังคงกวาดต้อนความหอมหวานจากริมฝีปากบาง สอดแทรกลิ้นถี่รัว
“เธอชอบไหม?” เขาผละจูบแล้วลูบที่แก้มสวยเบา ๆ
“ดาเกลียดคุณ” ดาริกาผลักที่อกของน้ำไนท์แรง ๆ ก่อนจะรีบผลุนผลันออกจากห้อง
“อ้าวดา มีอะไรหรือเปล่าดูรีบร้อนแปลก ๆ”
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ว้าว พี่สาใส่ชุดนี้แล้วสวยมากเลยค่ะ”
“จริงเหรอ?” คนถูกชมก้มลงมองตัวเอง
“จริงสิคะ”
“ตอนแรกพี่ก็ไม่มั่นใจ ตอนนี้พี่มั่นใจแล้ว ขอบคุณนะดา ดาคือน้องที่พี่รักที่สุดนะ ถ้าพี่แต่งงานแล้ว พี่จะให้ดาไปหาบ่อย ๆ”
“พี่จะไปอยู่กับคุณไนท์เหรอ?”
“ใช่จ้ะ เรือนหอของพี่กับเขา แม่พี่ไนท์ซื้อให้แล้ว หลังใหญ่มาก เออ แล้วที่หน้าที่หลังก็เรียกพี่เขาว่าพี่ไนท์นะ ไม่ต้องเรียกคงเรียกคุณหรอก เรียกพี่เป็นกันเองดี”
“ค่ะ” ดาริกาพยักหน้าเบา ๆ
“ดาไปช่วยพี่เลือกของชำร่วยหน่อย พี่ไม่รู้ว่าจะเลือกแบบไหน มันละลานตาไปหมด เยอะจนเลือกไม่ถูก”
“ค่ะ” ดาริกาเดินตามพี่สาวไปเลือกของชำร่วย พร้อมกับปรายตาไปมองว่าที่พี่เขยของเธอที่เดินออกมาจากห้อง ผู้ชายอะไรไม่รู้หน้าด้านหน้าทน ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ต้องเป็นผู้ชายแบบไหนกัน ถึงได้ชั่วแบบนี้
“พี่ไนท์ สาใส่ชุดนี้แล้วสวยไหมคะ?” ชาลิสาหมุนตัวไปมา
“อืม สวยดี” คำพูดของเขาเรียกรอยยิ้มให้ชาลิสาได้เป็นอย่างดี
“พี่ไนท์ก็หล่อ” มือเล็กจัดชุดสูทให้ว่าที่เจ้าบ่าว ก่อนจะหันไปหาน้องสาว “ใช่ไหมดา วันนี้พี่ไนท์หล่อมากเลย”
“…” ดาริกาทำหน้าไม่ถูกเมื่อพี่สาวหันมาถาม หล่อนกระอักกระอ่วนใจ ไม่รู้จะตอบพี่สาวอย่างไร
“หล่อไหมยัยดา?” คนเป็นพี่เอ่ยถามอีกครั้ง
“ค่ะ หล่อก็หล่อค่ะ” ดาริกาพยักหน้าอย่างจำใจ จะพูดอะไรต่อก็คงไม่ได้ ก็คงต้องพยักหน้ารับคำ ดาริกาเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นสายตาคมกริบจ้องมองเธอไม่วางตา หลังจากพี่สาวของเธอแต่งงาน เธอจะไม่เข้าไปวุ่นวายกับคนอย่างเขา เธอจะพาตัวเองหนีห่างจากเขา
ผ่านไปอีกหลายวัน น้ำไนท์นั่งดื่มเหล้าที่ไนท์คลับ มือหนากำแก้วเหล้า มืออีกข้างกดโทรศัพท์ไปด้วย ตลอดหลายวันที่ผ่านมา เขาวุ่นอยู่กับเตรียมตัวสำหรับแต่งงาน งานแต่งที่เขาต้องทำให้กับครอบครัว
คิดแล้วตลกชะมัด มีชีวิตเหมือนคนอื่น แต่กลับไม่ได้ทำตามใจตัวเอง พ่อกับแม่ต้องการให้เขาแต่งกับลูกสาวของเพื่อนพวกท่าน เขาพยายามขัดทุกอย่างแล้ว แต่ท่านก็มัดมือชกเขา
เขากับชาลิสาคบหากันเพราะผู้ใหญ่ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอมันยังไม่ได้พัฒนาไปถึงขั้นอยากใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน แต่เมื่อผู้ใหญ่จัดแจงให้ทุกอย่าง เขาก็ขัดไม่ได้เลย
อิจฉาพี่ชายเสียจริง น้ำเหนือใช้ชีวิตตามใจตัวเองได้ แม้เรื่องราวพี่ชายกับพี่ชายกับพี่สะใภ้จะไม่ดีนัก แต่พอปรับจูนหลายอย่างเข้าหากัน ครอบครัวของพี่ชายและพี่สะใภ้ ก็เป็นครอบครัวที่หน้าอิจฉามาก เขาอิจฉาพี่ชายทุกครั้งที่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก
“ไอ้ไนท์ มานั่งแดกไม่ชวนไอ้เวร!” ปริญนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ชวนเหี้ยอะไร มึงบอกกูเองว่ามึงจะไปต่างประเทศ จะไปช่วยงานญาติที่นู้น”
“ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้วว่ะ กูอยากมาแดกเหล้าเป็นเพื่อนมึง”
“ดี มาแดกเหล้าเป็นเพื่อนกู”
“อืม แล้วชาลิสาไม่มาด้วยเหรอ?”
“หึ กูไม่ได้ชวน”
“จะแต่งงานอยู่ ชวนแฟนมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้างสิ”
“เฮ้อ เลิกพูดเหอะ กูไม่อยากจะพูดเรื่องพวกนั้น”
“แล้วมึงได้ไปเยี่ยมไอ้เคบ้างหรือเปล่า?”
“กูไปบ่อย มันก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรดีขึ้น”
“เฮ้อ ถ้ามันได้มาดื่มกับเราคงสนุก”
“มึงก็รู้ว่ามันไม่มีโอกาสมาดื่มกับเรา” มือหนาบีบแก้วเหล้าแรงขึ้นจนมันแทบแหลกละเอียดคามือ
“อืม”
“เลิกพูดเหอะ ดื่มเหล้ากันดีกว่า”
“เออ” ปริญพยักหน้าแล้วเทเหล้าใส่แก้ว
งานแต่งถูกจัดที่บ้านหลังงาม ชาลิสาอยู่ในชุดสวยเดินลงบันไดลงมาพร้อมกับน้องสาว แขกเหรื่อในงานต่างชื่นชม ว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างเหมาะสมกัน
ดาริกาได้แต่มองภาพแห่งความสุขของพี่สาวเงียบ ๆ พี่สาวเธอมีความสุขที่ได้มีคนอย่างเขาอยู่เคียงข้าง ความสุขของพี่สาว ทำเอาดาริกาไม่กล้าที่จะเปิดปากพูดในสิ่งที่จะทำให้พี่สาวต้องเสียใจออกมา
“แม่ดีใจที่เห็นพี่สามีความสุข” ช่อผกายิ้ม มองลูกสาวไม่วางตา ชีวิตนี้คงไม่มีอะไรมีความสุขเท่ากับการเห็นลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา แม้การแต่งงานของลูกสาวจะมีอะไรแอบแฝงก็ตาม
บริษัทประสบปัญหาหลายอย่าง เป็นหนี้เป็นสินมากมาย ครอบครัวเสี่ยงโดนฟ้องล้มละลาย การได้เกี่ยวดองกับครอบครัวของกรรชัย นับว่าเป็นอะไรที่ดี อย่างน้อยก็เรียกความเชื่อมั่นให้กับผู้ลงทุนคนอื่น ๆ
“ค่ะ” ดาริกาพยักหน้ามองภาพความสุขของพี่สาวอย่างเงียบๆ พิธีแต่งงานผ่านไปเรื่อย ๆ แขกเหรื่อมาดมายต่างอวยพรให้บ่าวสาวมีความสุข ดาริกาเองก็เช่นกันหล่อนรดน้ำสังข์ให้พี่เขยด้วยมือสั่นเทา อวยพรให้พี่สาวกับเขารักกันดูแลกันจนแก่เฒ่า
งานแต่งงานผ่านไปอย่างชื่นมื่นจวบจนถึงพิธีส่งตัวเข้าหอเสร็จสิ้น ชาลิสายืนอยู่ที่กระจกบานใหญ่พลางหมุนตัวไปมา หล่อนมีความสุขมากที่ได้แต่งงานกับผู้ชายที่หล่อนรัก น้ำไนท์เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำก่อน ชาลิสาก็เลยแกะเครื่องประดับอยู่หน้ากระจก ผ่านไปไม่ถึงสามสิบนาทีน้ำไนท์ก็ออกมาจากห้องน้ำ มีผ้าเช็ดตัวพันร่างหลวม ๆ ชาลิสาหน้าร้อน ก้มหน้าอย่างเขินอาย
“พี่ไนท์” ชาลิสาลุกขึ้นสวมกอดสามี “สารักพี่ไนท์ที่สุดเลย”
“ครับ”
“รักที่สุดเลยค่ะ” เธอกอดเขาแน่นกว่าเดิม
“ครับ พี่ว่าสาไปอาบน้ำดีกว่า จะได้สบายตัว”
“ค่ะพี่ไนท์” ชาลิสาเดินเข้าไปในห้องน้ำ หล่อนขัดสีฉวีวรรณร่างกายอยู่นาน จงใจถูไถตรงส่วนนั้นซ้ำ ๆ เพราะคืนนี้หล่อนต้องใช้มันปรนเปรอความสุขให้กับเขา ชาลิสาเดินฮำเพลงออกมาอย่างมีความสุข มือก็ขยี้ผ้าขนหนูกับผม สายตากวาดมองไปมา ปรากฏว่าไม่เจอน้ำไนท์แล้ว “พี่ไนท์คะ?”
“….” ชาลิสากวาดสายตามองหาแต่ก็ไม่เจอ
“ดากลับแล้วนะคะคุณลุงคุณป้า” ดาริกายกมือไหว้ลาคุณลุงคุณป้าทั้งสอง งานแต่งพี่สาวกับพี่เขยผ่านพ้นไปด้วยดีแล้ว คงถึงเวลาที่เธอต้องขอตัวกลับ
“จ้ะ ว่าแต่หนูไม่รอกลับพร้อมคุณพ่อคุณแม่หรอ?”
“ไม่ล่ะค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ยังไม่กลับ ดารู้สึกเพลีย ๆ อยากจะกลับไปพักผ่อนก่อน”
“จ้ะ”
“ให้ทีไปส่งไหมดา?” นทีเดินเข้ามาถาม “ยังไงก็กลับทางเดียวกัน กลับด้วยกันก็ได้”
“ได้ค่ะ” ดาริกาพยักหน้าแล้วเดินไปที่รถพร้อมกับนที เขาเป็นสมัยเรียนของเธอตอนเรียนอยู่ที่ไทย ค่อนข้างสนิทพอสมควร
“ไปเรียนต่างประเทศหลายปี กลับมาคราวนี้สวยกว่าเดิม”
“ทีก็พูดไป ดาก็เหมือนเดิมนั่นแหละ”
“เหมือนเดิมทีี่ไหน ดาสวยขึ้น สวยมากเลย” ดาริกายิ้มให้เพื่อนแล้วนั่งรถ พอรถเคลื่อนออกจากเรือนหอของพี่สาวพี่เขย หล่อนก็เบือนหน้ามองไฟข้างทาง ปล่อยความคิดให้ล่องลอย “ดา”
“คะ” เธอหันกลับมามองหน้านที
“ดามีแฟนหรือยัง?”
“แล้วทีคิดว่าดามีแฟนหรือยัง?” ดาริกาหัวเราะเบา ๆ
“ทีคิดว่าดายังไม่มี”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้น”
“ไม่รู้สิ แล้วดามีใครหรือยัง?”
“ถึงบ้านดาจะบอก”
“ได้” นทีหัวเราะในลำคอ มองหน้าดาริกาอยู่บ่อยครั้ง ดาริกาคือผู้หญิงที่เขาชอบสมัยเรียน ยังไม่ได้สารภาพความจริงเลย ดาริกาก็ไปเรียนต่างประเทศเสียก่อน รถหรูเคลื่อนไปจอดที่หน้าบ้านดาริกา นทีไม่รอช้ารีบลงตาม เขาอยากรู้ว่าหญิงสาวมีคนรู้ใจหรือยัง ถ้าไม่มีเขาจะได้ขอสานต่อความสัมพันธ์
“ขอบคุณนะที”
“ดา ดาบอกทีได้แล้ว ดามีใครหรือยัง?”
“ที่รีบร้อนลงจากรถ เพราะอยากรู้เรื่องนี้ใช่ไหม?” ดาริกาหัวเราะเบา ๆ
“ใช่ ทีอยากรู้”
“ดายังไม่มีใคร”
“จริงเหรอดา” นทีจับมือเธอพูดอย่างดีใจ
“ใช่ ดายังไม่มีใคร ตอนนี้ดาง่วงแล้ว ขับรถดี ๆ นะ”
“อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้ทีโทรหานะ”
“ค่ะ” ดาริกายิ้มให้เขาแล้วเดินเข้าบ้าน แต่ไม่ทันที่จะเดินเข้าไปในห้องตัวเอง ข้อมือเรียวเล็กของเธอก็ถูกรั้งเข้าไปในห้องของชาลิสา “ปล่อยนะ!”
“ปล่อยอะไร ปล่อยทำไม?” น้ำไนท์เสียงเข้มมองเธออย่างไม่พอใจ ดึกแล้วไม่มีคนใช้มาวุ่นวาย เขาจึงปีนรั้วเข้ามาในบ้านอย่างง่ายดาย
“คุณไนท์ ทะ…ทำไมถึง…”
“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่น่ะเหรอ? ถ้าฉันยังอยู่ที่นั่นกับสา ฉันก็คงไม่ได้มาเห็นอะไรแบบนี้หรอก”
“เห็นอะไรไม่ทราบ”
“เห็นเธอระริกระรี้กับไอ้เวรนั่น!”
“ดาจะระริกระรี้กับใครมันก็เป็นเรื่องของดา คุณไม่เกี่ยว!”
“ไม่เกี่ยวอะไร?” น้ำไนท์เสียงห้วนผลักร่างดาริกาล้มลงบนเตียง “ไม่เกี่ยวได้ยังไงในเมื่อฉันเป็นผัวเธอ!”
“ผัวอะไรกัน คุณเป็นผัวพี่สานะอย่าลืม!”
“หึ! ฉันเป็นผัวเธอด้วย เธอก็อย่าลืมเหมือนกัน!”
“คุณไม่ใช่ผัวดา!”
“สงสัยว่าเธอคงลืม เดี๋ยวฉันจะเตือนสติให้เธอเอง!”
