บทที่ 68 ผู้สง่างามบนหลังม้า

“ขะ ข้า กลัวจนไม่รู้จะทำเยี่ยงไร แต่หากอ่อนแอ ย่อมต้องถูกพวกมันข่มเหง” นางบอกเขา โดยพยายามหลบสายตา ทว่ายากเหลือเกิน คนอย่างเส้าเฟิงมีอำนาจล้นเหลือ ทั้งสายตาคมของเขาก็ร้อนแรง จ้องนางอยู่เช่นนี้ ยิ่งทำให้ร่างกายนางแทบละลาย

“ดี... สมแล้วที่ข้าเลือกเจ้า”

แม่นางขัดเขินกว่าเดิม นางยังไม่ประสีประสาเรื่อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ