บทที่ 95 เขินอายเกินไป

อึดใจต่อมา หวังรุ่ยเซียงดึงตนเองกลับคืนสู่ช่วงเวลาตรงหน้า และนางเอ่ยเสียงเรียบ หากเจือด้วยอำนาจ

“เมื่อข้าอยู่ที่เผ่าทุ่งหญ้า ข้าก็ไม่ใช่น้องสี่ของท่าน และหาได้มีตำแหน่งชินอ๋อง ยามนี้เป็นเพียงเชลยหม่าอ๋อง นี่คงเป็นสิ่งที่เฉินเฟยอ๋องต้องการให้เป็นตั้งแต่แรก การที่ข้าปลอมตัวเป็นชาย แน่นอนโทษคื...