บทที่ 208

บทที่ 208 จงกลัวที่จะอ้วนขึ้น.

ลอเรลรู้สึกผิดต่อฟาเบียนเสมอไม่ว่าจะห้าปีต่อมาหรือห้าปีต่อมา

ครั้งสุดท้ายที่เขาพาเธอหนีไปเขาหมดหวังที่จะช่วยเธอให้พ้นจากอันตรายและหลบหนีจากร่างของเกรการี ในทางกลับกันเธอ... กําลังเดินเคียงข้างเกรการีจริงๆ ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเรื่องนี้เธอมีความรู้สึกว่าไม่มีหน้ากันต่อหน...