บทที่ 97

ผู้กำกับไพรซ์มีแววตาดุ เมื่อเห็นว่าลอเรล เคลลี่ไม่เชื่อฟัง เขาไม่สงสารเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้วลากเธอไปที่เตียง

“ได้โปรด...ปล่อยฉัน...”

ลอเรลต้องการต่อต้าน แต่เธอไม่มีกำลังที่จะทำเช่นนั้น

เธอหมดหวัง น้ำตาของเธอไหลลงมาบนใบหน้าที่ซีดขาวของเธอและใบหน้าที่หล่อเหลาและไร้อารมณ์ก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอโดยไม่สมัค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ