บทที่ 3 ตอนที่ 3
“ไม่ไหวแล้วพี่เสือจ๋า... อูย… พี่เสือดูดจนหัวนมแดงไปหมดแล้ว”
มะลิจะขาดใจ รู้ว่ากำนันเสือเซ็กส์จัดมาก ปล่อยให้เขาเฟ้นฟอนดูดนมหล่อนจนอิ่มหนำ ทำเอามะลิพริ้มตาเคลิบเคลิ้ม ร่างอ่อนเปลี้ยระทดระทวยราวขี้ผึ้งถูกไฟลน โดนเล้าโลมจนน้ำหล่อลื่นหลั่งซ่านออกมาแฉะฉ่ำร่องสวาท
“มะลิจ๋า… พี่อยากเลียข้างล่าง”
กำนันเสือตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก เลิกชายผ้าถุงของหล่อนขึ้นมากองอยู่ที่เอวคอด ตาวาวมองพูทุเรียนอวบใหญ่ หนอกเนินสวาทของมะลิทั้งอวบทั้งขาว ร่องกลีบโหนกนูนสะดุดตา ราวกับเอาทุเรียนสองพูประกบกันแน่นแล้วเหน็บไว้ระหว่างง่ามขาเนียนขาว
“โอ้ว พูทุเรียนเอ็งน่าเลียสุดๆ”
กำนันเสือสอดมือช้อนสะโพกหนั่นแน่นของมะลิ ยกร่องสวาทให้นูนเด่นขึ้นมาตรงหน้า ก้มลงเฉาะลิ้นเลียรัวๆ เสียงดังฉั่วๆ ยกสะโพกให้พูทุเรียนสีเนื้อ ลอยเด่นขึ้นมาประกบกับริมฝีปากดูดซดลนลาน
“อ๊าย… อ๊าย… อ๊าย… อ๊าย… ”
มะลิร้องครางตามจังหวะปลายลิ้นของสามีกดขยี้ลงมากระแทกร่อง ก่อนที่ทุกอย่างจะต้องสะดุดลง เมื่อสายตาของหล่อนเหลือบไปเห็นกะละมังพลาสติกใบใหญ่ ลอยตามกระแสน้ำมาติดชายฝั่งพร้อมกับเสียงแผดร้องของเด็กทารกดั่งแว่วเข้ามาในหู
“พี่เสือหยุดก่อน… ”
มือของมะลิผลักศีรษะของสามีให้ห่างไปจากง่ามขา หลังจากโดนเบิร์นจนน้ำหล่อลื่นทะลักออกมาชุ่มร่องสวาท
“เด็กจ้ะพี่… ซี้ด… อูย… มีเด็กอยู่ในกะละมังลอยน้ำมา… อ๊า… หยุดก่อน”
กำนันเสือที่กำลังก้มหน้าก้มตาลงลิ้นเบิร์นร่องสวาทของมะลิอย่างเมามัน เงยหน้าขึ้นจากง่ามขาด้วยความตกใจ รีบลุกขึ้นยืน ทอดสายตามองผ่านช่องหน้าต่างกระท่อมไปเห็นกะละมังใบใหญ่ ลอยมาติดอยู่กับแพผักบุ้งริมตลิ่ง
ตอนแรกยังมองไม่ร่างของทารกที่มีผ้าขนหนูห่อพันเอาไว้ แต่ได้ยินเสียงร้องลั่น จึงมั่นใจว่าต้องมีเด็กอยู่ข้างในอย่างแน่นอน
“โอ้ว… มะลิ เด็กจริงๆ ด้วย”
สองผัวเมียอุทานด้วยความดีใจ กำนันเสือที่ลุยน้ำลงมาใกล้กะละมัง รีบช้อนร่างทารกขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน
“โถ… แม่คุณ หน้าตาน่าเกลียดน่าชังเหลือเกิน”
มะลิดีใจ หลังจากเปิดผ้าอ้อมดูจนรู้ว่าทารกเป็นเพศหญิง
กำนันเสือกับมะลิตัดสินใจว่าจะเลี้ยงดูทารกที่ถูกทิ้งคนนี้ให้เหมือนกับลูก เขาตั้งชื่อหล่อนว่า ‘พลอยลดา’ มะลิรักเด็กคนนี้ราวกับลูกในไส้ กำนันเสือก็เช่นกัน
ทว่ามะลิช่างโชคร้าย อีกสามปีต่อมาหล่อนก็มีอันต้องเสียชีวิต จากโลกไปก่อนเวลาอันควร ด้วยอาการหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน เพราะว่ามะลิมีอาการลิ้นหัวใจรั่ว ทั้งที่รักษามานานแต่ก็ไม่หาย
มะลิจากไปอย่างสงบ ทิ้งให้กำนันเสือผู้เป็นสามีต้องกลายเป็นพ่อม่ายลูกติด เลี้ยงดูพลอยลดามาเพียงลำพังกระทั่งถึงวันนี้
อีกห้าปีต่อมา
กลางดึกในคืนหนึ่ง จากบานหน้าต่างห้องนอนของพลอยลดา หญิงสาวที่ตอนนี้มีอายุแตะสิบแปดปีบริบูรณ์ ทอดสายตามองลงมายังบริเวณสวนดอกไม้ด้านหลังเรือน ใกล้บึงน้ำที่ปลูกดอกบัวเอาไว้มากมาย จึงได้รู้ว่ากำนันเสือกำลังลงเล่นน้ำ แหวกว่ายอยู่ในสระน้ำหลังห้อง อวดความเซ็กซี่ของเรือนร่าง เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้าม ผิวสีน้ำตาลเป็นมันเลื่อมอยู่กลางผืนน้ำ ไม่ว่าจะมองตรงไหนก็เห็นความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว
“อู้ว… พ่อเสือจ๋า หุ่นเซ็กซี่มากอ่ะ… ”
พลอยลดาอุทาน ยิ่งมองยิ่งฟิน ตายังจับจ้องเรือนร่างสุดสมาร์ทของพ่อเสือ
“ว้าว… ดื่มเหล้าด้วยหรือนั่น”
หญิงสาวอุทานอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าที่ม้าหินอ่อนริมสระน้ำ มีแก้วสุราวางเอาไว้ ปกติกำนันเสือไม่ใช่คนชอบดื่มเหล้า แต่บางครั้งก็นึกเปรี้ยวปากไปตามประสาผู้ชาย จึงมีโหลยาดองตั้งติดบ้านเอาไว้ดื่มให้เลือดลมสูบฉีด
พลอยลดานึกถึงโหลยาดองที่มีชื่อว่า ‘โด่ไม่รู้ล้ม’ ตั้งไว้ใกล้ตู้กับข้าวในห้องครัว ยิ่งนึกก็ยิ่งสงสัย อยากรู้… ว่าถ้าผู้ชายกินยาดองในโหลนี้แล้วอวัยวะเพศจะ ‘โด่’ จริงไหม
นึกแล้วก็ตื่นเต้น ตายังมองกำนันเสือ ดูจากท่าทางที่ว่ายเข้าน้ำมาริมตลิ่ง ทำให้รู้ว่าเขากำลังจะขึ้นจากสระน้ำน้ำในอีกไม่กี่อึดใจ และมันทำให้ลูกสาวสุดแก่แดดอย่างพลอยลดา ฉุกคิดถึงเรื่องสนุก… เข้าขั้นพิเรนทร์
‘ได้การละ… ’
พลอยลดาตัดสินใจก้าวออกมาจากห้องนอนของตัวเอง หล่อนรู้ว่ากำนันเสือไม่ค่อยล็อคประตูห้อง จึงผลักประตูห้องนอนของเขา รีบก้าวเงียบเชียบเข้ามาในห้องนอนของพ่อเลี้ยงอย่างถือวิสาสะ
ทว่าหญิงสาวเพิ่งก้าวเข้ามาในห้องได้เพียงอึดใจสั้นๆ เท่านั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักๆ ของผู้เป็นเจ้าของห้องที่กำลังเดินกลับขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ ก็ผลักประตูเข้ามาในห้อง ทำให้พลอยลดาตกใจแทบช็อค
‘ว้าย… พ่อเสือมาแล้ว’
คนที่แอบเข้ามาในห้องนอนของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ครั้นเมื่อตั้งสติได้ ก็มองซ้ายมองขวาหาที่ซ่อน รีบเข้าไปนั่งขดตัวคุดคู้อยู่ในตู้เสื้อผ้าที่ตั้งอยู่ปลายเตียงนอนเบื้องทิศตะวันตก
