บทที่ 66 ตอนที่ 66

มือที่กำแน่นจนเส้นเอ็นปูดโปนก็โบยลงกลางแผ่นหลังบอบบางของร่างที่หมอบอยู่กับพื้น

ขวับๆๆๆๆๆ…

แรงเท่าที่ความคับแค้นในใจจะระบายลงไปได้

“โอ๊ย…ฮือๆๆ ยกโทษให้อิฉันเถิดนะ…คุณท่านเจ้าคะ”

เสียงวิงวอนพร่าสั่นเพราะฟันและกรามที่กัดกรอด อดทน ทรมาน โลหิตสีแดงซึมซ่านออกมาตามรอยบาดของเส้นหวาย เจ็บจวนเจียนจะขาดใจ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ