บทที่ 15 ชายผู้ไร้หัวใจ
แพรววรินนิ่งชั่วครู่ โดยปกติทำธุรกิจมีการแข่งขันกันอยู่เสมอเธอเข้าใจได้ แต่ในประเทศไทยไม่มีบริษัทไหนที่มีเทคโนโลยีก้าวหน้าเท่าไอดีลอนอีกแล้ว เราครอบคลุมดูแลบริษัทภายในประเทศเกือบทั้งหมด แล้วเหตุใดมันถึงกลับกลายเป็นแบบนี้
“บริษัทอะไรคะ ที่มาเป็นคู่แข่งเรา”
“ฟรีดอมแพลนเนทครับ รู้สึกว่าบริษัทนี้กำลังตระเวนพรีเซนต์ผลงานตัวเองอยู่ครับ”
รองประธานครุ่นคิด สิ่งที่สู้ไม่ได้คือเทคโนโลยี แต่เธอสามารถโน้มน้าวคู่สัญญาเก่าๆ ได้ เพราะล้วนแต่เป็นเพื่อนบิดาทั้งนั้น ความจริงไม่อยากใช้ข้อนี้มาเป็นข้ออ้างเลย หากอยากชนะคู่แข่งบริษัทต่างหากที่ต้องก้าวล้ำมากขึ้นอีก
“พิมพ์ว่าเอาแบบนี้ดีกว่า ถ้าคุณสมภพจะเดินทางไปพบลูกค้า พิมพ์ขอตามไปด้วยนะคะ”
“ได้ครับคุณพิมพ์ ดีมากเลยครับที่คุณพิมพ์จะลงไปช่วย ผมเองยังกลุ้มอยู่ กลัวทีมจะท้อกันเสียก่อน”
“อดทนกันสักหน่อยนะคะ ทุกอย่างน่าจะดีขึ้น”พิมพ์วลีปลอบ
“ครับ”
รถเคลื่อนจากลานจอดสู่ถนนใหญ่ เพื่อเดินทางไปยังบริษัทยูเนียนจำกัด เมื่อถึงตึกร่างบางก้าวลงลูกน้องสามคนยืนขนาบข้างสีหน้าท่าทางเคร่งเครียด แพรววรินยิ้มเพื่อเป็นกำลังใจให้กับพนักงาน
“เราต้องทำได้ค่ะ ไปกันเถอะ”เธอเดินนำ
ขึ้นสู่ชั้นสิบห้าพิมพ์วลีเดินนำมายังห้องประธาน ไม่พบผู้ใดมีเพียงพนักงานนั่งอยู่สองคนเท่านั้น
“ท่านประธานไปไหนคะ”เธอถามพนักงาน
“ประชุมอยู่ค่ะ ที่ห้องประชุมใหญ่ด้านโน้นค่ะ”พนักงานผายมือบอกเส้นทาง
“ขอบคุณค่ะ”
แพรววรินนั่งรอตรงโซฟาหน้าห้องประชุม หนึ่งชั่วโมงถัดมาทุกคนแยกย้ายกันออกมา ร่างบางลุกยืนพร้อมรอยยิ้มแต่กลับเห็นท่านประวิทย์กำลังจับมือกับหนุ่มต่างชาติหน้าตาคมคาย แล้วสาวเท้าเดินเคียงกันมา ดวงตาสีอำพันจ้องมองความแค้นเคืองพุ่งทะยาน ใบหน้าเรียวคมเริ่มแดงก่ำพยายามข่มอารมณ์ตนเองอย่างสุดกำลัง
หญิงสาวรีบก้าวยาวมาถึงตัวเพื่อนบิดาแล้วยกมือกระพุ่มไหว้ คาเอลจ้องมองการกระทำนั้น นี่คือสิ่งแรกที่เขามอบให้ไว้เป็นเครื่องเตือน พิมพ์วลีจะรู้สำนึกกับการกระทำตนเองในไม่ช้า แพรววรินชำเลืองมองชายหนุ่มต่างชาติหน้าตาหล่อเหลา หากสาวไหนเห็นคงต้องหลงรูปลักษณ์น่ามองนี่แน่ แต่เธอไม่มีเวลามาพิจารณาหลงใหลเรื่องบ้าบอ บริษัทตกในวิกฤติจนแทบหาทางออกไม่เจอ หากเพื่อนบิดายอมช่วยอาจยังประคับประคองไปได้
คนตัวใหญ่ไม่คาดคิดแพรววรินเมินทางอื่น ไม่มีอาการตื่นกลัวหรือแสดงสีหน้าว่ารู้จักเขาเลยสักนิด ผู้หญิงคนนี้เกิดจากดาวอังคารหรือไง ใจช่างดำ ขนาดทำร้ายน้องสาวเขาแล้วยังไม่รู้สึกรู้สา ตีหน้าไร้เดียงสาได้อย่างแนบเนียน
“สวัสดีค่ะคุณอา”
“อ้าว สวัสดีหนูพิมพ์”
“คุณอาพอมีเวลาไหมคะ พิมพ์อยากคุยเรื่องสัญญาสักหน่อยน่ะค่ะ”เธอบอกจุดประสงค์ทันที
ประวิทย์หน้าเจือน “หนูพิมพ์ อาทำสัญญาใหม่แล้วน่ะ”
“อะไรนะคะ!”แพรววรินร้องลั่นสีหน้าตระหนก
“พอดีคุณคาเอลเขามีข้อเสนอที่ดีกว่า อาจำเป็นนะหนูพิมพ์ เพราะอาต้องทำเพื่อบริษัท”ประวิทย์อธิบาย แล้วผายมือไปทางคู่สัญญาคนใหม่
แพรววรินมองไปทางคู่แข่ง เห็นนัยน์ตาสีอำพันจ้องมองราวกับจะแผดเผาเธอให้เป็นจุล คิ้วบางขมวดรู้สึกสงสัยเขามีความแค้นอะไรกับเธองั้นเหรอ ทั้งที่พบเจอหน้ากันครั้งแรกเหตุใดถึงแสงดอาการขึงขังขนาดนี้ใส่ หญิงสาวระบายยิ้มเข้าใจเป็นอย่างดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะคุณอา พิมพ์เข้าใจว่าบริษัทต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดอยู่แล้ว”ใช่ เธอยอมรับในข้อนี้ ไม่มีทางเลือกการบริหารธุรกิจหากมัวห่วงพวกพ้องคงล้มไม่เป็นท่า
ชายหนุ่มขบกราแน่น พิมพ์วลีกำลังเล่นตลกกับเขาหรือไง
“ขอบใจนะหนูพิมพ์ที่เข้าใจเอา”ประวิทย์บอก
“ค่ะ งั้นพิมพ์ขอตัวก่อนนะคะคุณอา”เธอกล่าวลา แล้วเดินกลับไปหาลูกน้อง “ไปกันเถอะ ยังมีอีกที่ที่เราต้องไป”แพรวรินบอก
รถจอดเทียบหน้าบริษัทไพเนทโปรแกรม แพรวรินก้าวลงจากรถพร้อมลูกน้อง หอบเอาสัญญาตนเองมาถึงหน้าห้องประธาน ประตูห้องเปิดออกเธอยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะคุณสุรเชษฐ์”แพรววรินทักทาย
“สวัสดีครับ”
สุรเชษฐ์ผายมือเชื้อเชิญแขกมานั่งบนโซฟาในห้อง ชำเลืองมองลูกน้องแพรววรินแล้วหันมาทางหญิงสาว
“ให้ลูกน้องออกไปก่อนดีกว่าไหมครับ ถ้าจะคุยเรื่องสัญญากับผม”
“อ๋อ ได้ค่ะ”
มือยกโบกไล่ สมภพเปิดประตูออกนอกห้องสีหน้าเป็นกังวล ได้ข่าวว่าคุณสุรเชษฐ์เป็นชายโสดค่อนข้างเจ้าชู้เลยทีเดียว เห็นว่าเมื่อก่อนตามจีบคุณพิมพ์แต่ไม่สำเร็จ
“นี่สัญญาค่ะ พิมพ์อยากให้บริษัทไพเนทไว้ใจเราอีกครั้งค่ะ สัญญาว่าจะปรับปรุงระบบทำอย่างเต็มความสามารถเลยค่ะ”
“แต่ผมว่าตอนนี้มีบริษัทอื่นที่ดีกว่าไอดีลอนแล้วนะครับ คุณพิมพ์ก็รู้”สุรเชษฐ์ช้อนมองสาวสวยตรงหน้า แล้วยกยิ้ม
“พิมพ์เข้าใจค่ะ แต่ทางเราดูแลลูกค้าอย่างดี คุณสุรเชษฐ์ก็รู้นี่คะ”
“ดีแค่ไหนครับคุณพิมพ์ มีบริการหลังการขายไหม”เขาถามแล้วขยับมานั่งฝากเดียวกับหญิงสาว แพรววรินรู้สึกประหลาดใจและเริ่มถอยห่าง
“มีค่ะ ทางเรามีบริการหลังการขาย”เธอตอบก่อนขยับห่าง
“ถ้าอย่างนั้นผมจะเซ็นสัญญา ถ้าคุณบริการผมตอนนี้นะครับคุณพิมพ์”บอกเสียงแหบพร่า แล้วโน้มกายเข้ามาแนบชิด แพรววรินตระหนกยกมือดัน
“คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!”หญิงสาวร้องลั่น
หมับ!
ข้อมือถูกจับคนตัวเล็กหน้าซีดเผือด ผู้ชายคนนี้ทำไมทำเรื่องน่าละอาย ทั้งที่รู้ว่าพี่สาวมีสามีอยู่แล้ว
“คุณพิมพ์ ผมคิดถึงคุณมากรู้หรือเปล่า ทำไมคุณต้องปฏิเสธผมไปแต่งกับไอ้ฝรั่งบ้านั้นด้วย!”
“อย่ามาทำบ้าๆ กับฉันนะ คุณสุรเชษฐ์!”เธอตวาดแว๊ด สีหน้าไม่พอใจ
“ผมไม่สนใจอะไรแล้ว ผมต้องการคุณคนเดียวคุณพิมพ์ ผมรักคุณมานานแล้วรู้หรือเปล่า!”
