บทที่ 16 ชายผู้ไร้หัวใจ
ใบหน้าโน้มหาแพรววรินหลบเลี่ยงจนริมฝีปากเขาจุมพิตแก้มนวล เธอทั้งดิ้น ขัดขืน อย่างเอาเป็นเอาตายจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวใช้ลำตัวทาบทับลงมาเพื่อพันธนาการ
“ปล่อยฉัน ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”หญิงสาวกรีดร้องเสียงลั่น เหตุใดลูกน้องถึงไม่เข้ามากันเลยสักคน
“ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอกคุณพิมพ์ ลูกน้องคุณป่านนี้คงโดนไล่ไปอยู่ข้างล่างหมดแล้ว”
“ไอ้ชั่ว ฉันจะฆ่าแก!”เธอกัดฟันแน่น
“ก่อนจะฆ่าก็เป็นของผมก่อนก็แล้วกัน!”
มือบางคลำหาอุปกรณ์ป้องกันตนเอง หยิบได้ที่เขี่ยบุหรี่
ผลั่ก!
ฟาดไปบนศีรษะ
“โอ้ย!”สุรเชษฐ์ร้องลั่นเลือดสีแดงสดไหลออกมา
คนเจ็บยกมือจับศีรษะตนเองสีหน้าตื่นตระหนก เห็นเลือดเต็มฝ่ามือทำเอาแทบเป็นลม คนตัวเล็กเห็นมันเผลอเลยผลักสุดแรงจนมันผงะถอยห่าง แพรววรินกระโจนหนีออกมา สุรเชษฐ์ลุกยืนแววตาแข็งกร้าวความโกรธแล่นพล่าน
“พิมพ์วลี เธอทำแบบนี้นกับฉันได้ยังไง เธอทำให้ฉันหลงรักแล้วไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ฉันไม่มีวันทำสัญญากับบริษัทไอดีลอนอีก ตอนนี้ฉันตกลงทำสัญญากับฟรีดอมแพลนเนทไปแล้ว!”
“ฉันก็ไม่อยากได้ไอ้ชั่วอย่างแกมาทำสัญญาด้วยหรอกไอ้สุรเชษฐ์!”
แปะ แปะ แปะ
เสียงปรบมือดังขึ้น ประตูห้องด้านข้างเปิดออกร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามา คาเอลยืนกอดอกระบายยิ้ม แพรววรินชะงักรู้สึกตกใจ ทำไมคาเอลถึงอยู่ที่นี่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เขาเห็นมันทั้งหมดงั้นเหรอ เห็นแต่กลับไม่ทำอะไรเลย แอบซ่อนอยู่ที่ห้องข้างๆ เพื่อมองเธอถูกไอ้ชายชั่วขมขื่น เลวจริงๆ ทั้งมันและเขา
ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาใกล้คู่สัญญาอีกคนของบริษัท ประคองให้นั่งหยิบทิชชู่ส่งให้
“ไม่เป็นไรนะครับคุณสุรเชษฐ์ ผมเรียกหมอให้ไหม”คาเอลเอ่ยถาม
“ไม่เป็นไรครับ เลือดออกนิดหน่อย”
“คุณเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเลยใช่ไหม!”แพรววรินถามเสียงสั่น
“เห็นแล้วทำไม!”ชายหนุ่มตอบกลับจ้องมองแววตาแข็งกร้าว
น้ำเสียงตอบกลับทำให้เธอรู้สึกตะขิดตะขวง ทั้งๆ ที่เธอคือผู้ถูกกระทำเหตุใดคาเอลถึงดูแลไอ้สุรเชษฐ์แทน เธอสับสนกับเรื่องนี้ไปหมดแล้ว
“ถ้าคุณเห็นทำไมคุณไม่ห้าม!”
“แล้วทำไมผมต้องห้าม ดูคุณ...” เขาเว้นคำพูดแล้วกวาดมองหัวจรดเท้า “อยากโดนเหลือเกินนี่ ชอบไม่ใช้เหรอเรื่องแบบนี้ เห็นชอบแย่งผัวชาวบ้านประจำ”
นี่เขาพูดอะไร อยากโดนงั้นเหรอ ถ้าอยากจะร้องหาพระแสงอะไร ผู้ชายคนนี้มันยังไงกันแน่ เอาแต่พูดจาประชดประชัน สายตาที่มองก็เหมือนโกรธสักสิบชาติ หรือพี่เธอไปหักอกเข้าให้อีกคน วุ่นวายดีแท้ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยแพรววริน
“ปากเหรอนั่น พูดจาหัดให้เกียรติผู้หญิงซะบ้าง!”
“ผู้หญิงอย่างเธอมีเกียรติด้วยเหรอพิมพ์วลี”เขายิ้มเหยียด
ไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนปากร้ายเท่าหมอนี่มาก่อนเลย ให้ตายสิเจอหน้าแค่ไม่กี่ชั่วโมงเธอโดนตอกกลับมาหลายครั้ง ไปแค้นกัญชาติปางไหนอีกเนี่ย แล้วทำไมเธอต้องมารับกรรมด้วย
“ฉันไม่อยากต่อปากต่อคำกับคุณแล้วพอเถอะ ถ้าคุณแค้นที่ฉันหักอก ก็ขอให้คิดใหม่ความรักมันบังคับกันไม่ได้!”หญิงสาวถอนหายใจ หวังว่าเขาคงเข้าใจพี่สาวยิ่งเป็นคนเบื่อง่าย ทิ้งหนุ่มราวกับดอกไม้มานักต่อนักแล้ว นี่คงไม่พ้นเรื่องนี้อีกแน่นอน
คนฟังกัดฟันแน่น บ้าบอคอแตกอะไร เล่นละครปัญญาอ่อนกับเขาอยู่ได้ พิมพ์วลีต้องการทำให้เขาเดือดจนอดรนทนไม่ได้ต้องลงมือฆ่ากันหรือไง
“เธอโง่เหรอพิมพ์วลี หรือปัญญาอ่อน หรือแค่แกล้งลืมมันเท่านั้น!”คาเอลถามเสียงรอดไรฟัน ความอดทนแทบขาดผึง
คิ้วบางขมวด อยากจะบ้าตาย คงต้องโทรหาพี่สาวและสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว
“ฉันลืมอะไร คุณช่วยอธิบายให้เข้าใจหน่อยสิ”เธอลองลอบถามเพื่อจะรู้สาเหตุที่เขาขุ่นเคือง
คนฟังขบกรามแน่น ดี... เล่นละครไร้เดียงสาต่อได้เลย เพราะเขาไม่มีวันปล่อยไปง่ายๆ
“อยากแสดงละครเชิญเถอะพิมพ์วลี แต่ฉันจะไม่รามือจนกว่าพวกเธอทุกคนจะมาก้มหัวแทบเท้าฉัน!”
“บ้าหรือไง!”
“เดี๋ยวก็รู้ ว่าบ้าหรือเปล่า!”เขาเข่นเขี้ยว
“นี่คุณ ฉันไปทำอะไรให้กันแน่ ทำไมต้องพูดจาหยาบคายใส่ด้วย!”แพรววรินถามย้ำ แต่เขากลับเมิน
ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร หันไปยังคู่สัญญาคนใหม่ “ผมว่าคุณสุรเชษฐ์ไปหาหมอดีกว่านะครับ”
“ครับ”
ประตูห้องทำงานเปิดออก แพรววรินงุนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า แต่ยังไม่ลืมเรื่องที่ตนถูกกระทำ
“ฉันจะแจ้งความจับแกแน่ไอ้สุรเชษฐ์”หญิงสาวอาฆาต
“อะไรนะ!”สุรเชษฐ์ร้องลั่น
“ไม่เป็นไรครับไม่ต้องกังวล ผมจะเป็นพยานให้เองว่าคุณพิมพ์วลีให้ท่าคุณก่อน แถมยังทำร้ายคุณอีก”ชายหนุ่มเปรยออกมา
“นี่คุณ!”เธอยกนิ้วชี้หน้า
“ทำไมพิมพ์วลี หรืออยากจะสู้กับฉัน!”
คนตัวเล็กข่มกลั้นอารมณ์โกรธสะบัดกายเปิดประตูสาวเท้าออกจากห้อง คาเอลชายคนนั้นมีเรื่องขุ่นแค้นอะไรกับพี่สาว ถึงตั้งแง่ใส่เธอ แถมยังคำพูดไร้มารยาท ท่าทางหยาบคาย สับสนไปหมดแล้ว หรือสาเหตุนี้ทำให้พี่สลับตัวกับเธอ
“คุณพิมพ์ครับ ดูเหมือนบริษัทที่เราติดต่อทั้งหมดจะทำสัญญากับฟรีดอมแพลนเนทหมดแล้ว”สมภพรายงาน
แพรววรินกุมขมับ สถานการณ์เริ่มแย่ลงทุกที ฟรีดอมปิดช่องทางหมดทุกทางไม่ให้ไอดีลอนได้มีที่หายใจเลย ทุกครั้งที่เธอเข้าไปยังบริษัทคู่สัญญาเก่ามักจะพบกับชายคนนั้นเสมอ เขาต้องจงใจแน่
“บริษัทที่หมดสัญญากับเราไม่มีใครต่อสัญญาเลยเหรอ”
“ครับ ไม่มีเลย”
หงุดหงิดจริงๆ เป้าหมายของเขาคือการทำลายบริษัทไอดีลอนแน่นอน อยากรู้นักมันมีเรื่องอะไรกันแน่ถึงได้ทำเช่นนั้น จุดประสงค์แห่งการกระทำนี้คืออะไร ตัดสินใจแน่วแน่อย่างไรเสียคงต้องพูดคุยกันให้รู้เรื่อง เธอไม่ยอมให้บริษัทจบลงแบบนี้หรอก พนักงานมากมายจะทำยังไง
“ติดต่อบริษัทอื่นต่อไป เป็นบริษัทเปิดใหม่เล็กๆ ก็ได้ ตอนนี้เราต้องหาลูกค้าก่อน”หญิงสาวแนะนำ
“ครับ”สมภพรับคำแล้วก้าวออกจากห้อง
แพรววรินครุ่นคิดครู่หนึ่งตัดสินใจหยิบมือถือกดเบอร์ติดต่อ
“สวัสดีค่ะ บริษัทฟรีดอมแพลนเนท”ปลายสายส่งเสียง
“ฉันขอคุยกับคุณคาเอลหน่อยค่ะ”
“ขอโทษนะคะท่านประธานไม่ว่างค่ะ”
“งั้นบอกเลขาหน้าห้องเขาก็ได้ ฉันพิมพ์วลีรองประธานบริษัทไอดีลอน!”หญิงสาวแนะนำตัว แต่ไม่คาดหวังว่าชายคนนั้นจะให้เข้าพบหรอก
“ได้ค่ะ”
