บทที่ 7 เส้นทางแห่งความมืด
ฟาเบียนขบกรามแววตาแค้นเคือง หากคาเอลไม่เล่นสกปรกบริษัทเขาคงไม่มีวันล้มหรอก
“ไอ้คาเอลมันเล่นสกปรก มันแย่งลูกค้าผม!”
“หึ!” ภรรยายังสาวหัวเราะในลำคอ “ผู้ชายคนนั้นบอกคุณไม่ใช่เหรอคะ ถ้าอยากชนะแค่เก่งกว่าก็พอ คุณเก่งกว่าเขาไม่ได้หรือไงคุณฟาเบียน!”
“ใครจะไปเก่งกว่ามันได้ คุณยังไม่รู้อะไรพิมพ์” พอเขานึกถึงแววตาของคาเอล แล้วรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมา มันเต็มไปด้วยความไฟแค้น ผู้ชายคนนั้นไม่มีทางรามือจนกว่าจะทำเป้าหมายสำเร็จแน่ คาเอลมันเป็นแบบนี้มานานแล้ว หากมันต้องการเอาคืนใคร คงเค้นมันสมองขึ้นมาใช้จนสุดกำลังเลยทีเดียว เพียงแค่เวลาปีกว่าๆ สามารถล้มบริษัทเขาได้ แถมยังมีผลงานสร้างผลกำไรได้อย่างมหาศาล คาเอลมันเป็นปีศาจชัดๆ
“ผู้ชายคนนั้นก็คนเหมือนกันไม่ใช่หรือไงคุณฟาเบียน ทำเป็นกลัวไปได้!”
“คุณยังไม่เคยเผชิญหน้ากับมันตรงๆ น่ะสิ”
ใช่แล้ว... เธอไม่เคยพบหน้าคาเอลตรงๆ เคยเห็นผ่านสื่อเท่านั้น นับวันชายคนนั้นยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้นจนหัวใจสั่นเลยทีเดียว หากเธอไม่ใช่ศัตรูคงเดินหน้าจีบแล้ว หน้าตาสะสวยอย่างเธอคงทำให้คาเอลตกหลุมรักได้ไม่ยาก แต่ทว่าเขากลับฝังความแค้นจนลึกยากจะถอนได้
“ความจริงพิมพ์... ก็อยากลองเผชิญหน้ากับเขาดูสักครั้งนะคะ เผื่อว่าเขาจะยอมใจอ่อนไม่แค้นเคืองเราอีก”พิมพ์วลียกยิ้ม
ดวงตาคมกริบจ้องมองภรรยา เห็นแววตาพอรู้ว่าคิดอะไร พิมพ์วลีมองคนที่เปลือกนอกมาตลอด บางครั้งเขาเองยังหวั่นเกรงเธอจะทิ้งไปเมื่อไหร่ยังไม่รู้
แชะ! แชะ! แชะ!
เสียงกดชัตเตอร์พร้อมด้วยนักข่าวกำลังห้อมล้อมชายคนหนึ่ง ฟาเบียนลุกยืนชะเง้อมองดวงตาเบิกกว้าง อีกครั้งที่เขาต้องเผชิญหน้ากับศัตรู คาเอลมาทำอะไรที่สนามบิน
“คุณคาเอลคะ ขอสอบถามหน่อยค่ะ”
“จะถามเรื่องอะไรว่ามาเลยครับ”คาเอลยกยิ้ม
“คุณคาเอลกำลังเดินทางไปประเทศไทย เพื่อเปิดสาขาใหม่อย่างที่มีข่าวลือมาหรือเปล่า”
“ใช่ครับ ผมตั้งใจจะทำการตลาดที่เมืองไทย”
“ไม่ทราบว่าจะเดินทางไปนานแค่ไหนคะ”นักข่าวต่างสำนักถามต่อ
“คงเป็นปีครับ แต่ใช่ว่าผมจะไม่กลับมาสเปนนะครับ”
“แล้วบริษัทฟรีดอมสำนักงานใหญ่ใครจะดูแลล่ะครับ”นักข่าวหนุ่มถาม
“ผมมีคนที่ไว้ใจได้ดูแลอยู่ อีกอย่างต่อให้เราอยู่อีกซีกโลกก็ยังสามารถติดต่อทำงานกันได้ไม่ใช่เหรอครับ ตอนนี้เทคโนโลยีของบริษัทผม ทำให้ไม่มีเส้นกั้นของเขตแดนหรอกนะครับ”นักข่าวพยักหน้ารับรู้ บริษัทฟรีดอมแพลนเนทผู้นำด้านเทคโนโลยียุคใหม่หลายคนต่างให้การยอมรับ
พิมพ์วลีลุกยืนจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคาเอล เดอร์มินอฟ ช่างมีมนต์ขลังทำให้เธอร้อนรุ่มอย่างประหลาด หากเธอแสร้งตีสนิทเชื่อว่าชายคนนั้นคงไม่กล้าลงมือทำอะไร แถมยังได้เกาะกระแสสร้างข่าวให้ตนเองอีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว บางทีผู้ชายอย่างคาเอลอาจหลงเสน่ห์จนลืมความแค้นที่มี เท่ากับถูกแจ็คพ็อตใหญ่เลยทีเดียว
ร่างเพรียวสาวเท้าเข้าหา ฟาเบียนลุกยืน
หมับ!
เขาคว้าเรียวแขนภรรยาไว้ จ้องมองแววตากังวล
“คุณจะทำอะไรพิมพ์!”
“ฉันจะทำให้เราเป็นข่าว แล้วไม่นานทุกคนจะรู้จักเรา”
“อย่าทำแบบนี้ เธอไม่รู้เหรอ คาเอลมันเกลียดเราแค่ไหน!”ฟาเบียนเตือนสติ
“ฉันรู้ เราก็แค่แกล้งทำเป็นรู้จักกับชายคนนั้น”
“อย่าดีกว่าพิมพ์ ผมว่ามันไม่ใช่ทางเลือกที่ดีหรอกนะ”
ภรรยายังสาวแกะมือสามีออก คนอย่างเธอไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว ใบหน้าอันงดงามนี้ไม่เคยมีใครปฏิเสธได้ บางทีศัตรูอาจมาหมอบแทบเท้าเธอก็เป็นได้
“สวัสดีค่ะคุณคาเอล”เธอทักทาย ขณะสาวเท้าอย่างเชื่องช้าก้าวเข้าหา นักข่าวหันมองด้วยความงุนงงกับหญิงสาวชาวเอเชียหน้าตางดงาม
คนถูกเรียกชะงักดวงตาเรียวคมไหววูบ กรามขบแน่นลมหายใจหนักผ่อนออกมา บอดี้การ์ดสองคนยืนขนาบข้างเมื่อเห็นสีหน้าผู้เป็นนายไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก
“เธอเป็นคนรักของคุณคาเอลเหรอครับ”นักข่าวรีบจอไมค์ถามทันที
คาเอลกระตุกยิ้มมุมปาก “ไม่ใช่หรอกครับ”
“ฉันเป็นคนรู้จักน่ะค่ะ ความจริงอยากเลื่อนเป็นคนรักแต่คงไม่มีโอกาส”พิมพ์วลีแสร้งหัวเราะร่า มองใบหน้าอีกฝ่ายด้วยความสนุกกับการกระทำของตนเอง
ฟาเบียนขบกรามแน่น สงสัยว่าภรรยาตนเองกำลังเล่นอะไรอยู่กันแน่
“แหม... คุณคาเอลน่าจะเลื่อนเธอให้เป็นคนรักนะคะ ดูคุณผู้หญิงคนนี้หน้าตาสะสวยเหมาะสมกับคุณมากเลยล่ะค่ะ”นักข่าวแนะนำ ส่งเสียงเชียร์
มือใหญ่กำแน่นความแค้นในอดีตผุดขึ้นมา หน้าด้านไร้ยางอาย กล้าใช้เขาเป็นสะพานสร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไม่มี หากคนอย่างพิมพ์วลีละอายคงไม่กล้าก้าวเข้ามาหาเขาขนาดนี้หรอก
“ผมไม่รู้จักเธอเป็นพิเศษหรอกนะครับ ผู้หญิงสวยๆ ผมควงมาเยอะเลยจำไม่ได้ว่าใครเป็นใครด้วยซ้ำ” แสร้งกวาดสายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า “ผู้หญิงแบบนี้คงนอนคืนเดียวแล้วเขี่ยทิ้งนั่นแหละครับ ให้เอามาเป็นคนรักผมเกรงว่าเธอคงไม่เหมาะสมพอ ผมไม่ชอบนอนกับผู้หญิงซ้ำมันสะอิดสะเอียน”
คนถูกจาบจ้วงหน้าตึง นักข่าวพากันนิ่งเงียบเป็นทิวแถว เริ่มงุนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า
“แหม... คุณคาเอล ล้อพิมพ์เล่นหรือเปล่าคะ”เธอก้าวเข้าหา อยากรู้นักจะทานทนต่อการยั่วยวนได้มากแค่ไหน
ร่างสูงถอยห่าง ขยะแขยงเสียจนไม่อยากเข้าใกล้
“อย่าเข้ามาครับ”อัลเดรยกมือห้าม
“ถอยออกไป!”พิมพ์วลีส่งเสียงดุ
“อย่าให้เข้ามาใกล้ฉัน ผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้ ฉันขยะแขยง!”ชายหนุ่มตวาด แล้วกวาดตามองหาคน เห็นฟาเบียนยืนหน้าซีดไม่ห่าง “ไอ้ฟาเบียนมาเอาเมียแกไป!”
นักข่าวมองหน้ากัน รู้สึกแปลกใจ สาวสวยคนนี้เป็นภรรยาของคุณฟาเบียน ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทซีเจคทีเพิ่งลมละลายไปอย่างนั้นเหรอ แล้วเหตุใดถึงเข้าหาคาเอล เดอร์มินอฟ พอเห็นเหตุการณ์ไม่สู้ดีนักช่าวเลยพากันนิ่งเพื่อลอบสังเกตการณ์ไม่กล้าซักถามอะไร เพราะเกรงอิทธิพลหนุ่มมากความสามารถอย่างคาเอล
