บทที่ 78 หัวใจที่สวนทาง

ร่างบางเข้าห้องนอนหลังจากดูแลคนป่วยเรียบร้อยแล้ว เธอทิ้งกายลงบนฟูกหนาซบหน้ากับหมอน หลายวันแทบไม่ได้เห็นหน้าเขาเลย ในอกมันโหวงชอบกล หวนคิดถึงภาพระหว่างเราส่งผลให้ใบหน้าเริ่มแดงซ่านขึ้นมา เสียงโทรศัพท์ปลุกจากภวังค์ แพรววรินเอื้อมมือหยิบจากหัวเตียงแล้วกดรับสาย

“ค่ะพี่พิมพ์”

“ยัยแพรว พี่มีข่าวดีจะบอก”...