บทที่ 150

อมีเลียหยิบของชิ้นนั้นขึ้นมาแล้วเดินโซซัดโซเซกลับบ้าน พลางชี้ไปที่ถนนด้วยท่าทีหัวเสียเกินจริง “ถนนเอ๊ย ทำไมเบี้ยวอย่างนี้ ช่วยเป็นปกติสักครั้งไม่ได้รึไง”

หลังจากรถมาเซราติสีแดงพุ่งทะยานออกไป ทิ้งไว้เพียงกลุ่มควัน เธอก็โยนของชิ้นนั้นทิ้งลงถังขยะใกล้ๆ อย่างไม่ไยดี และมองตามรถจนลับสายตาพร้อมกับรอยยิ้ม...