บทที่ 5

ริมฝีปากของเธอซีดเผือด เธอหายใจหอบอย่างยากลำบาก

"คุณแม่คะ อย่าตื่นตกใจนะคะ" เอวารีบวิ่งเข้าไป พลางร้องหายาอย่างร้อนรน

งานเลี้ยงตกอยู่ในความโกลาหล พ่อบ้านจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกล่าวขอโทษและเชิญแขกทุกคนกลับไป

ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย อมีเลียกลับยืนพิงเคาน์เตอร์บาร์พลางละเลียดของหวานอย่างสบายอารมณ์...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ