บทที่ 29 เผชิญหน้า

เฮียผา...

ผมนั่งอยู่ตรงสวนหน้าบ้านกับเด็กซนของผมที่ตอนนี้ร้องไห้ซุกหน้าอยู่กับไหล่ผม สงสารน้องบอกได้คำเดียว ผมไม่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้ผมจะไปตัดสินใครก็ไม่ได้ แนะนำมากก็ไม่ได้มันเป็นเรื่องของความรู้สึก มันเป็นเรื่องของคนที่เคยเจอมาเท่านั้นที่จะบรรยายออกมาได้ ผมทำได้แค่เพียงเงียบแล้วรอน้องหยุดร้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ