บทที่ 30 เข้าใจกันและกัน

ผึ้งน้อย.....

"ฮึกๆ ย่าขอโทษนะหลาน ฮือออ ย่าขอโทษหนูสำหรับทุกอย่าง ต่อไปนี้ย่าจะไม่ปล่อยให้หนูไปลำบากอีกแล้ว ฮึกๆๆ"

ฉันกระพริบตาปริบๆมองไปรอบๆ คือฉันไม่ค่อยอินเท่าไหร่กับความเศร้าโศกเสียใจของคนๆนี้ ยิ่งสาเหตุทุกอย่างมันเกิดจากผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าเป็นย่า มันทำใจยากที่รักเธอได้ง่ายๆ ถ้าเธอยอมตั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ