บทที่ 78 78

“ผม...” ชายหนุ่มเหลือบตามองปิยะดาอย่างลังเล วันนี้เขานัดกับแซนดี้ไว้ว่าให้หล่อนรอคอยหน้าบริษัท เขาจะขับรถไปรับเพื่อไปคุยงานกับลูกค้า ไม่คิดเลยว่าหล่อนจะมาหาเขาถึงบ้าน “ทำไมคุณไม่รอผมที่หน้าบริษัท”

“ฉันคิดว่าถ้าคุณไปรับฉันหน้าบริษัทก็จะเสียเวลาไปอีก ฉันเลยมารอที่บ้านคุณดีกว่าค่ะ” ตอบพลางปรายหางตาไปม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ