บทที่ 95 95

โอบกอด พร้อมจุมพิต กระซิบรำพันพร่ำคำว่ารัก ช่วงเวลาแห่งความสุขดำเนินต่อไปจนกระทั่งเสียงเพลงหยุดลง การเคลื่อนไหวของหนุ่มสาวพลันหยุดชะงัก มือหนาจับปลายคางมนขึ้นสานสบแววตาสีม่วง...

เขาค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมแตะริมฝีปากร้อนผ่าวที่ริมหูเล็ก แล้ว...ตะโกนว่า

“ลูกเป็ด คุณจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ